Picasso: Biografia

Opinie czytelników

Biografia Pabla Picassa autorstwa Patricka O'Briana jest chwalona za dokładność i wciągający styl narracji, choć spotyka się z krytyką za brak treści wizualnych i postrzeganą stronniczość w przedstawianiu relacji Picassa. Czytelnicy doceniają osobisty związek pisarza z Picassem i jego szczegółowe relacje z życia artysty, ale niektórzy wyrażają pragnienie szybszej narracji i większego skupienia się na życiu osobistym Picassa, a nie na analizie jego dzieł sztuki.

Wciągająca i dobrze napisana ze szczegółowym opisem życia Picassa. Zapewnia świetny wgląd w jego osobowość i artystyczną podróż. Autor ma osobisty związek z Picassem, co dodaje głębi biografii. Jest pouczająca, ale nie jest nudna ani zbyt pedantyczna.

W biografii brakuje obrazów, co utrudnia wizualizację omawianych dzieł sztuki. Niektórzy czytelnicy uważają, że narracja jest powolna i chcieliby bardziej skupić się na życiu osobistym Picassa zamiast na analizie sztuki. Istnieją obawy dotyczące wyraźnej stronniczości autora, szczególnie w odniesieniu do relacji Picassa i traktowania kobiet.

(na podstawie 53 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Picasso: A Biography

Zawartość książki:

Wybitna biografia Picassa autorstwa Patricka O'Briana jest po raz pierwszy dostępna w miękkiej oprawie. Jest to najobszerniejsza z dotychczas napisanych biografii i jedyna, która w pełni docenia wyraźnie śródziemnomorskie pochodzenie charakteru i sztuki Picassa.

Wszystko w Picassie, z wyjątkiem jego postury fizycznej, było na ogromną skalę. Żaden malarz pierwszej rangi nie był tak inspirująco produktywny. Żaden malarz jakiejkolwiek rangi nie zarobił tyle pieniędzy. Kilku malarzy rywalizowało z jego dziewięćdziesięcioletnim życiem, ale żaden nie przyciągnął tak żarliwego, tak nienasyconego zainteresowania opinii publicznej.

Patrick O'Brian znał Picassa wystarczająco dobrze, by mieć silne poczucie jego osobowości. Człowiek, który wyłania się z tej naukowej, pełnej pasji i błyskotliwie napisanej biografii, jest jedną z wielu sprzeczności: twardy i czuły, wredny i hojny, czuły i zimny, prywatny pomimo rozkoszowania się swoją sławą. W późniejszych latach wyznawał komunizm, ale zdaniem O'Briana do końca życia zachował szczątkowe katolickie poglądy.

Nie, żeby takie sprawy mogły kolidować z jego energiczną zmysłowością. Seks i pieniądze, jedzenie i picie, przyjaciele i kłótnie, komedie i tragedie, samobójstwa i wojny przewracają się nawzajem w ogromnym chaosie jego doświadczeń. był „człowiekiem prawie tak samotnym jak słońce, ale takim, który świecił tym samym zaciekłym, płonącym życiem”. To właśnie z takim wrażeniem na temat swojego tematu ta książka pozostawia swoich czytelników.