Piąta głowa Cerbera

Opinie czytelników

Piąta głowa Cerbera autorstwa Gene'a Wolfe'a to złożona powieść science fiction składająca się z trzech powiązanych ze sobą nowel, które badają tematy tożsamości, kolonializmu i natury rzeczywistości przez pryzmat antropologiczny. Narracja misternie splata ze sobą historie kolonialnych osadników i znikniętej lub przekształconej rdzennej populacji odległej planety.

Pisarstwo Wolfe'a jest chwalone za elegancję i złożoność, oferując głębokie i satysfakcjonujące doświadczenie dla uważnych czytelników. Książka jest znana z zawiłej fabuły, która ujawnia głębsze znaczenia przy wielokrotnym czytaniu, silnych wątków teorii postkolonialnej i bogatej symboliki. Wielu czytelników uznało trzecią nowelę za szczególnie fascynującą, łączącą różne wątki narracji.

Niektórzy czytelnicy zwrócili uwagę na niejednoznaczność i złożoność książki jako potencjalnie odstręczające, z postaciami i wątkami, które mogą być mylące i nieprzejrzyste. Recenzje wskazywały na brak jasności w drugiej noweli, a niektórzy uznali styl pisania za frustrująco zawiły. Ponadto pojawiły się skargi na błędy gramatyczne w niektórych wydaniach książki, co pogorszyło ogólne wrażenia z lektury.

(na podstawie 95 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Fifth Head of Cerberus

Zawartość książki:

Piąta głowa Cerbera” Gene'a Wolfe'a to powszechnie uznane arcydzieło science fiction autorstwa jednego z najbardziej błyskotliwych pisarzy tej dziedziny.

Daleko od Ziemi, dwie siostrzane planety, Saint Anne i Saint Croix, krążą wokół siebie w wiecznym tańcu. Mówi się, że kiedyś żyła tu rasa zmiennokształtnych, która wyginęła wraz z pojawieniem się ludzi. Ale jeden człowiek wierzy, że wciąż można ich znaleźć, gdzieś w zaświatach.

W „Piątej głowie Cerbera” Wolfe umiejętnie przeplata trzy dziwaczne historie, tworząc hipnotyzujący wzór: wstrząsającą relację syna szalonego geniusza, który odkrywa swoje ohydne dziedzictwo; mityczne marzenie młodego mężczyzny o swojej mroczniejszej połowie; dziwaczną kronikę koszmarnego uwięzienia naukowców. Niczym skomplikowany, spleciony węzeł, wzór w końcu rozwija się, ujawniając zdumiewające prawdy o tym dziwnym i dzikim obcym krajobrazie.