Opinie czytelników
Podsumowanie:Zbiór poezji Briana Turnera „Phantom Noise” to potężna eksploracja emocjonalnych i psychologicznych następstw wojny. Wiersze odzwierciedlają traumatyczne doświadczenia żołnierzy i ich zmagania z reintegracją w życiu cywilnym, często wywołując u czytelników silne poczucie empatii. Zbiór jest chwalony za żywe obrazy, emocjonalną głębię i innowacyjny styl, przemawiający do osób zainteresowanych współczesną poezją wojenną. Niektórzy czytelnicy wyrażają jednak zaniepokojenie jakością publikacji i postrzeganym ryzykiem zaszufladkowania Turnera jako poety wojennego.
Zalety:Poezja jest emocjonalnie angażująca, zwięzła i pięknie wykonana. Bardzo chwalona jest zdolność Turnera do łączenia osobistych doświadczeń z szerszymi tematami wojny i reintegracji. Jego twórczość jest postrzegana jako niezbędny głos we współczesnej poezji, skutecznie odwołujący się do empatii i zapewniający unikalną perspektywę na doświadczenia żołnierzy. Zbiór równoważy różne tematy i unika dydaktyzmu.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali fizyczną jakość książki za rozczarowującą, powołując się na pogniecione strony i niskie standardy publikacji. Istnieje obawa, że Turner może zostać sklasyfikowany wyłącznie jako poeta wojenny, co ograniczy jego szerszy potencjał literacki. Kilku recenzentów uznało, że „Phantom Noise” nie do końca spełnia wysokie oczekiwania związane z poprzednim dziełem Turnera, „Here, Bullet”.
(na podstawie 15 opinii czytelników)
Zawartość książki:
Nominowany do Nagrody im. T. S. Eliota w 2010 r.
Pierwsza książka poetycka Briana Turnera, Here, Bullet, była wstrząsającą relacją z pierwszej ręki żołnierza-poety z wojny w Iraku. W Phantom Noise podkręca głośność, stawiając czoła traumatycznym następstwom wojny i próbując sobie z nimi poradzić. Flashbacki przenoszą codzienne piekło Bagdadu na ulice i centra handlowe spokojnej Kalifornii, jednocześnie wysyłając wyobraźnię Turnera z powrotem do Iraku. Jeśli wydawało mu się, że w Here, Bullet napisał wszystko, co mógł o swoich irackich doświadczeniach, to był w błędzie, ponieważ to, co tam zobaczył i poczuł, wpłynęło na niego tak głęboko, że kolejne wiersze musiały zostać napisane po latach, z miejsca pozornego bezpieczeństwa.
Brian Turner pisze potężną poezję świadectwa, wyjątkową ze względu na jej piękno, szczerość i umiejętności. Podobnie jak wiersze Keitha Douglasa z północnoafrykańskiej pustyni podczas II wojny światowej, świadectwo Turnera z wojny w Iraku oferuje niezachwianie dokładny opis, ale nie osądza moralnie, pozostawiając czytelnikowi wyciągnięcie jakichkolwiek wniosków. Powtarzające się doniesienia medialne w niewielkim stopniu ukazują codzienne doświadczenia ludzi związane z wojną i okupacją. W Phantom Noise, podobnie jak w Here, Bullet, widzimy i czujemy druzgocąco surrealistyczną rzeczywistość codziennego życia i śmierci żołnierzy i cywilów oczami elokwentnego pisarza, który służył w armii amerykańskiej przez siedem lat, z roczną turą służby w Iraku jako dowódca drużyny piechoty.
