Ocena:
Książka zapewnia zwięzłą i wnikliwą eksplorację życia marszałka Petaina, koncentrując się w szczególności na jego roli podczas I wojny światowej i złożoności jego późniejszych działań podczas II wojny światowej. Jest dobrze przyjęta ze względu na swoją zwięzłość i przejrzystość, dzięki czemu jest przystępną lekturą dla osób zainteresowanych historią wojskowości.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i zwięzła
⬤ zapewnia zrównoważony opis spuścizny Petaina
⬤ wnikliwy wgląd w jego osobowość i karierę wojskową
⬤ łatwa do przeczytania za jednym razem
⬤ skutecznie omawia złożoność jego życia i kontekst historyczny.
Ograniczona długość, która może pozostawić niektóre aspekty życia Petaina niezbadane; zwięzłość może nie zadowolić czytelników szukających bardziej dogłębnej analizy.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Petain: Verdun to Vichy
Niewiele postaci we współczesnej historii Francji wzbudziło więcej kontrowersji niż marszałek Philippe P tain, który z zapomnienia stał się sławny podczas I wojny światowej, by popaść w niesławę podczas mrocznych dni nazistowskiej okupacji w czasie II wojny światowej. Genialne teorie P taina dotyczące siły ognia i elastycznej obrony, a także jego głęboka empatia dla żołnierzy francuskich i przerażające próby, które znosili na co dzień, sprawiają, że jest on jednym z największych alianckich generałów I wojny światowej.
Jednak dziś jest najlepiej pamiętany jako prawie zniedołężniały marszałek, któremu przekazano władzę we Francji w środku katastrofalnej kampanii 1940 roku i powierzono zadanie uzyskania warunków od nazistowskich Niemiec. Jego przywództwo nad Francją Vichy w latach 1940-1944 oraz powojenne skazanie za zdradę i dożywotnie wygnanie na Ile d'Yeu uczyniły z niego kozła ofiarnego dla narodu. To późniejsze postrzeganie na zawsze zepsuło wojskową reputację P taina jako żołnierza, który służył Francji przez całe swoje życie i poprowadził francuską armię przez tygiel Verdun, kryzys morale w 1917 roku i do ostatecznego zwycięstwa w Wielkiej Wojnie.
Był pogardzany za swoje czyny jako oktogenarianin w czerwcu 1940 roku. Gdy większość armii francuskiej była już zniszczona, a sam Paryż był szeroko otwarty na atak, P tain, wówczas osiemdziesięcioczteroletni, natychmiast dążył do zawieszenia broni z Niemcami, aby powstrzymać dalszy rozlew krwi.
Podczas gdy inni uciekali, P tain obrał odważniejszy kurs, pozostając i robiąc, co w jego mocy, aby chronić resztki swojej armii i narodu. Tak rozpoczął się jego upadek w kolaborację, zdradę i zniszczenie wszystkiego, co osiągnął i za czym stał przez całe życie.
