Ocena:
Książka przedstawia zwięzły i wnikliwy przegląd marszałka Petaina, szczegółowo opisując jego karierę wojskową i złożoną spuściznę podczas I wojny światowej i po jej zakończeniu. Podkreśla wzrost znaczenia Petaina i późniejsze kontrowersje związane z jego rolą w marionetkowym rządzie podczas II wojny światowej. Recenzenci doceniają jej zwięzłość i skoncentrowaną narrację.
Zalety:⬤ Dobrze napisana, zwięzła i wciągająca
⬤ oferuje zrównoważony opis życia Petaina
⬤ pomaga zrozumieć osobowość i karierę wojskową Petaina
⬤ można ją przeczytać za jednym razem
⬤ podkreśla złożoność jego charakteru i przywództwa.
Niektórzy czytelnicy mogą uznać zwięzłość książki za ograniczającą; brak dogłębnego omówienia ze względu na skupienie się na sprawach wojskowych i dostępnej dokumentacji.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Petain: Verdun to Vichy
Niewiele postaci we współczesnej historii Francji wzbudziło więcej kontrowersji niż marszałek Philippe Petain, który w czasie I wojny światowej zyskał wielką sławę, by popaść w niesławę podczas mrocznych dni nazistowskiej okupacji w czasie II wojny światowej. Genialne teorie Petaina dotyczące siły ognia i elastycznej obrony, a także jego głęboka empatia dla żołnierzy francuskich i przerażające próby, które znosili na co dzień, sprawiają, że jest on jednym z największych alianckich generałów I wojny światowej.
Jednak dziś jest najlepiej pamiętany jako prawie zniedołężniały marszałek, któremu przekazano władzę we Francji w środku katastrofalnej kampanii 1940 roku i powierzono zadanie uzyskania warunków od nazistowskich Niemiec. Jego przywództwo nad Francją Vichy w latach 1940-1944 oraz powojenne skazanie za zdradę i dożywotnie wygnanie na Ile d'Yeu uczyniły z niego kozła ofiarnego dla narodu. To późniejsze postrzeganie na zawsze zepsuło wojskową reputację Petaina jako żołnierza, który służył Francji przez całe swoje życie i poprowadził francuską armię przez tygiel Verdun, kryzys morale w 1917 roku i do ostatecznego zwycięstwa w Wielkiej Wojnie.
Był pogardzany za swoje czyny jako oktogenarianin w czerwcu 1940 roku. Gdy większość armii francuskiej była już zniszczona, a sam Paryż był szeroko otwarty na atak, Petain, wówczas osiemdziesięcioczteroletni, natychmiast dążył do zawieszenia broni z Niemcami, aby powstrzymać dalszy rozlew krwi.
Podczas gdy inni uciekali, Petain obrał odważniejszy kurs, pozostając i robiąc, co w jego mocy, aby chronić resztki swojej armii i narodu. Tak rozpoczął się jego upadek w kolaborację, zdradę i zniszczenie wszystkiego, co osiągnął i za czym stał przez całe życie.
