Cinema Pessimism: A Political Theory of Representation and Reciprocity
Estetyka i reprezentacja polityczna są często traktowane oddzielnie, ale ta książka dowodzi, że film oferuje wyjątkową perspektywę, dzięki której można zrozumieć zagrożenia dla równości i wolności, które czają się w polityce przedstawicielskiej. Potencjalne problemy demokracji przedstawicielskiej od dawna są przedmiotem debat: czy kultywuje ona apatię i zniechęca obywateli do uczestnictwa? Co to znaczy być wiernie lub dobrze reprezentowanym w demokracji? I jak można osiągnąć odpowiednią, znaczącą reprezentację? Tutaj pytania te są rozpatrywane z nowej perspektywy.
Reprezentacja, jak twierdzi Joshua Foa Dienstag, może tworzyć iluzję wolności i wzajemności zamiast tego, co rzeczywiste, a zarówno w kinie, jak i polityce to, co sprawia nam przyjemność, nie jest tym samym, co zabezpiecza lub wspiera naszą egzystencję jako wolnych i równych obywateli. Jak pokazuje ta książka, istnieją polityczne niebezpieczeństwa niewidoczne w obecnych debatach na temat demokratycznej reprezentacji, niebezpieczeństwa, które możemy lepiej zrozumieć i pomóc zminimalizować, rozważając sposób, w jaki ludzie wchodzą w emocjonalną interakcję z ich filmowymi reprezentacjami.
Dienstag przygląda się serii filmów, które bezpośrednio konfrontują się z kwestiami reprezentacji (Her, Blade Runner, The Man Who Shot Liberty Valance, Melancholia i serial dokumentalny Up), aby zdiagnozować te zagrożenia i zastanowić się, jak najlepiej na nie odpowiedzieć. W każdym rozdziale przyglądamy się konkretnemu filmowi jako emblematowi innej koncepcji lub problemu reprezentacji, często ignorowanych przez główny nurt debat politycznych (takich jak wzajemność, szczęście, granice, zło), aby pokazać, że związek między reprezentacją a wolnością jest pełen napięć. Książka ta jest kontynuacją wcześniejszej przełomowej pracy Dienstaga na temat filozoficznego pesymizmu, rozumianego nie jako coś rozpaczliwego, ale jako odrzucenie idei, że te niezbędne napięcia można wyleczyć. Ostatecznie Dienstag stara się bronić pewnego rodzaju pesymistycznej polityki, która może stworzyć lepszy rodzaj demokratycznej reprezentacji niż to, co mamy dzisiaj.
