Ocena:
Książka przedstawia kompleksową eksplorację pesymizmu jako stanowiska filozoficznego, śledząc jego rozwój przez różnych myślicieli, od pre-sokratyków po współczesnych filozofów. Łączy pesymizm z literaturą i sztuką, oferując różne perspektywy i interpretacje. Podczas gdy wielu czytelników uważa go za pouczający i cenny elementarz myśli egzystencjalnych i nihilistycznych, niektórzy wyrażają niezadowolenie z jego przedstawienia pesymizmu i organizacji idei.
Zalety:Dobrze napisana i inkluzywna, zapewnia dogłębną analizę różnych pesymistycznych myślicieli, oferuje świeże spojrzenie na pesymizm jako ważne podejście filozoficzne, łączy koncepcje filozoficzne z literaturą i sztuką oraz jest postrzegana jako wciągająca i przyjemna lektura, która podważa błędne przekonania na temat pesymizmu.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że książka błędnie przedstawia sedno pesymizmu, koncentrując się zbytnio na upływie czasu, a nie na obecności cierpienia. Niektórzy uważają, że książka jest zbyt droga lub niskiej jakości, a także krytykują jej głębię i organizację. Co więcej, może ona nie trafić do wszystkich czytelników, ponieważ niektórzy uznali ją za nieistotną.
(na podstawie 13 opinii czytelników)
Pessimism: Philosophy, Ethic, Spirit
Pesymizm ma imponujące grono zwolenników - od Rousseau, Schopenhauera i Nietzschego, po Freuda, Camusa i Foucaulta. Pesymista pozostaje jednak terminem nadużywanym - oskarżeniem o złe nastawienie - lub diagnozą nieszczęśliwego stanu psychicznego.
Pesymizm jest postrzegany jako wyłącznie negatywna postawa, która nieuchronnie prowadzi do rezygnacji lub rozpaczy. Nawet gdy pesymizm wygląda jak całkowita prawda, mówi się nam, że jest to najgorsze ze złych sytuacji. Złe dla jednostki, gorsze dla gatunku - kto tak naprawdę doradzałby pesymizm?
Joshua Foa Dienstag to robi. W Pesymizmie podważa przyjętą mądrość na temat pesymizmu, argumentując, że istnieje nierozpoznana, ale spójna i żywa pesymistyczna tradycja filozoficzna.
Co więcej, argumentuje, że myśl pesymistyczna może stanowić krytycznie potrzebną alternatywę dla coraz bardziej niemożliwych do utrzymania progresywistycznych idei, które zdominowały myślenie o polityce przez cały okres nowożytny. Przedstawiając mocne podstawy twierdzenia pesymizmu, że postęp nie jest trwałą cechą ludzkiej historii, Dienstag argumentuje, że teoria polityczna musi zacząć od tej sytuacji.
Przekonująco pokazuje, że pesymizm był - i znów może być - energetyzującą, a nawet wyzwalającą filozofią, etyką radykalnych możliwości, a nie tylko krytyką wiary. Celem - zarówno pesymistycznego ducha, jak i tego fascynującego opisu pesymizmu - nie jest przygnębienie nas, ale zbudowanie nas o naszej kondycji i wzmocnienie nas do życia w nieuporządkowanym i rozczarowanym wszechświecie.
