Persian Royal-Judaean Elite Engagements in the Early Teispid and Achaemenid Empire: The King's Acolytes
Jason Silverman przedstawia aktualne i niezbędne badanie, które przyczynia się do lepszego zrozumienia ideologii Achemenidów i judaizmu okresu perskiego. Podczas gdy imperium perskie Achemenidów (ok.
550-330 p.n.e.) przyćmiewało wszystkie poprzednie imperia starożytnego Bliskiego Wschodu zarówno pod względem wielkości, jak i długowieczności, system królewski, który stworzył i zachował tę cywilizację, pozostaje jedynie szczątkowo zrozumiany, podobnie jak imperialna i religijna spuścizna pozostawiona przyszłym pokoleniom. W odpowiedzi na ten deficyt Silverman dostarcza krytycznie wyrafinowany i interdyscyplinarny model badań porównawczych. Podczas gdy Achemenidowie odbudowali świątynię jerozolimską, literatura judaistyczna tego okresu odzwierciedla napięcia związane z jej perskim przywróceniem, ukazując zderzające się perspektywy religijne.
Chociaż zarówno Pierwszy Zachariasz (1-8), jak i Drugi Izajasz (40-55) są kontrowersyjne, większy kontekst imperialny rzadko jest dogłębnie rozpatrywany; obie księgi dotyczą bezpośrednio legitymacji świątyni, a to wiąże je ściśle z zaangażowaniem królów w kulty. Silverman bada, w jaki sposób królowie Achemenidów przedstawiali swoje rządy podległym mniejszościom, w jaki sposób elity mniejszości przekształcały tę ideologię i jak długo trwał ten wpływ, co ujawniają reakcje Judejczyków na przywrócenie świątyni jerozolimskiej.
