Ocena:
Książka stanowi wnikliwą analizę krajobrazu kulturowego i politycznego Francji w okresie Frontu Ludowego, łącząc w sobie doskonałą wiedzę naukową z czytelnością. Prezentuje szerokie spojrzenie na wydarzenia prowadzące do powstania socjaldemokracji w Europie po II wojnie światowej, jednocześnie wywołując poczucie nostalgii i tragedii w związku ze zbliżającym się konfliktem.
Zalety:⬤ Pięknie zaprezentowane stypendium
⬤ czytelny format
⬤ kompleksowe omówienie wydarzeń kulturalnych i politycznych
⬤ wywołuje poczucie nostalgii
⬤ podkreśla różnorodność opinii wśród intelektualistów.
Poczucie tragedii i daremności przenika narrację; może wydawać się odległe dla współczesnych czytelników, jeśli chodzi o znaczenie debat z przeszłości w obliczu zbliżających się wydarzeń historycznych.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Popular Front Paris and the Poetics of Culture
Historia Paryża w latach trzydziestych XX wieku wydaje się dość prosta, z ruchem Frontu Ludowego prowadzącym do inspirujących wyborów lewicowego rządu koalicyjnego w 1936 roku. Zwycięstwo socjalistów, które doprowadziło do fundamentalnej poprawy życia robotników, zostało następnie wykolejone w gwałtownym upadku, który zakończył się kapitulacją Francji przed nazistami w czerwcu 1940 roku. Jednak bez względu na to, jak drobiazgowo opowiedziana, ta "prosta historia" wyjaśnia jedynie działalność polityczną, za którą kryją się burzliwe prądy kulturowe, które przyniosły daleko idące zmiany w życiu codziennym i sposobie jego przedstawiania.
W tej książce Dudley Andrew i Steven Ungar stosują sugestywną "poetykę kultury", aby uchwycić złożoną atmosferę Paryża w latach trzydziestych XX wieku. Podkreślają oni nowe symboliczne siły uruchomione przez technologie prasy ilustrowanej i filmu dźwiękowego - technologie, które zbiegły się z wysiłkami pisarzy (Gide, Malraux, Cline), artystów (Renoir, Dal) i innych intelektualistów (Mounier, de Rougemont, Leiris), aby odpowiedzieć na kryzysy dekady.
Ich analiza zabiera ich na wystawy i do sal muzycznych, do ekskluzywnej architektury i miejsc mody, do tradycyjnych dzielnic i na terytoria zamorskie, te ostatnie przedstawione na wystawach metropolitalnych i w kinie kolonialnym. Zamiast prostej historii Frontu Ludowego, stworzyli coś bliższego formatowi ilustrowanej gazety, której wiele kolumn reprezentuje szeroki zakres życia miejskiego w tej krytycznej dekadzie pod koniec Trzeciej Republiki Francuskiej.
