Paradoks doskonałości: zaakceptuj swoje uzależnienie, pokonaj obsesję i ucieknij do doskonałości

Opinie czytelników

Książka „The Perfection Paradox” autorstwa Jeffreya Kramera omawia szkodliwe skutki perfekcjonizmu i zawiera praktyczne porady dotyczące jego przezwyciężania. Czytelnicy doceniają autentyczność autora, jego historie i konkretne strategie radzenia sobie z niedoskonałością i dążeniem do doskonałości.

Czytelnicy uznali książkę za wiarygodną i mocną, oferującą bardzo potrzebny wgląd w przezwyciężanie perfekcjonizmu. Jest ona poparta interesującymi statystykami i osobistymi historiami, dzięki czemu jej treść ma duży wpływ. Wielu recenzentów zwróciło uwagę na jej autentyczność, przydatność w kontekście terapeutycznym i praktyczne porady, które zachęcają do podejmowania niedoskonałych działań.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że potrzebują głębszej eksploracji perfekcjonizmu lub bardziej rozbudowanych przykładów, ponieważ książka koncentruje się głównie na osobistych doświadczeniach autora. Mogą również pojawić się oczekiwania dotyczące dodatkowych zasobów lub strategii, które nie zostały w pełni spełnione.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Perfection Paradox: Accept Your Addiction, Overcome Your Obsession, and Escape to Excellence

Zawartość książki:

PERFEKCJONIZM TO SILNY NARKOTYK

CZY TO UZALEŻNIENIE TRZYMA CIĘ W GARŚCI?

Perfekcja. Brzmi pociągająco. W końcu co jest lepsze od doskonałości? Urok doskonałości przyciąga nas i wciąga. Gdy już raz zasmakujemy doskonałości, dobre już nigdy nie będzie wystarczająco dobre. Przynajmniej tak sobie wmawiamy.

Autor Jeffrey A. Kramer wie aż za dobrze, jak wyniszczające może być uzależnienie od ideału. Po całym życiu dążenia do doskonałości uwolnił się z jej uścisku. Teraz ty też możesz. W książce The Perfection Paradox odkryjesz:

⬤ Jak dobre intencje i wysiłki mogą prowadzić do uzależnienia od perfekcji.

⬤ Skutki perfekcjonizmu dla ciebie i osób wokół ciebie.

⬤ Drogę do zrozumienia perfekcjonizmu i życia z nim w sposób, który będzie ci służył, a nie cię zniewalał.

CZY JESTEŚ GOTOWY UCIEC OD PARADOKSU...

... PODJĄĆ NIEDOSKONAŁE DZIAŁANIE I UCIEC DO DOSKONAŁOŚCI JUŻ DZIŚ

Część 1: Perfekcja - uzależnienie

Dążenie do doskonałości. Brzmi zachęcająco, w końcu co jest lepsze od doskonałości. Dlaczego więc do niej nie dążyć? Dla niektórych jest to narzucone przez nas samych, ponieważ mamy palące pragnienie bycia świetnymi, a może po prostu jesteśmy tak skonstruowani. Inni mogą czuć presję ze strony naszych rodziców, nauczycieli lub innych autorytetów, którzy mówią nam, że nasze wysiłki nie są wystarczająco dobre, że musimy starać się bardziej. A dla niektórych presja jest społeczna, próbując sprostać oczekiwaniom innych w oparciu o to, co widzimy i słyszymy wokół nas. Bez względu na to, co lub kto popycha nas do perfekcjonizmu, im wcześniej zaczynamy pogoń i im mocniej ją prowadzimy, tym silniejsze staje się nasze uzależnienie.

Część 2: Paraliż - Życie wewnątrz paradoksu

Uzależnienie zaczyna się od pozornie niewinnego pragnienia robienia wielkich rzeczy. Perfekcjonista wierzy, że wykonuje niesamowitą pracę, że nieustannie zbliża się do ideału, a potem rzeczywistość daje o sobie znać. Być może nasza ciągła pogoń zaczyna wywoływać frustrację, poczucie nieadekwatności, a następnie potrzebę ukrycia się za maską iluzji doskonałości. W niektórych przypadkach oczekiwanie doskonałości od innych powoduje, że rujnujemy relacje i tracimy okazje. Uzależnienie powoduje nawet, że niektórzy z nas popadają w inne zaburzenia psychiczne, takie jak zachowania obsesyjno-kompulsywne lub trudności z koncentracją uwagi. Paradoks ujawnia się, gdy odkrywamy szkody, jakie nasze dążenie do doskonałości wnosi do naszego życia.

Część 3: Postęp - osiągnięcie wystarczającego poziomu

W programach leczenia uzależnień profesjonaliści twierdzą, że pierwszym krokiem jest przyznanie się do problemu. Dla perfekcjonistów nie jest to tyle przyznanie się do problemu, co uświadomienie sobie, co nieświadomie zrobiliśmy sobie i innym. Dla perfekcjonistów nie ma programu 12 kroków ani stacjonarnego ośrodka odwykowego. Musimy znaleźć inne sposoby na kontrolowanie naszego demona. Tylko wtedy, gdy przyznamy się do przyczyny naszego uzależnienia, rezultatów, które osiągnęliśmy, i sposobów, w jakie ukryliśmy nasze postrzegane przez siebie niedociągnięcia, walka o cofnięcie pozwoli nam przejść od doskonałości do wystarczająco dobrego.