Opinie czytelników
Podsumowanie:PAPER LANTERN to zbiór dziewięciu opowiadań Stuarta Dybeka, koncentrujących się na tematach miłości w różnych formach i osadzonych głównie w Chicago. Narracje są zróżnicowane pod względem stylu i struktury, a bohaterowie zastanawiają się nad przeszłymi związkami. Podczas gdy niektóre historie wyróżniają się pozytywnie, inne są postrzegane jako przeciętne, co prowadzi do mieszanych recenzji.
Zalety:Książka jest chwalona za poetycki język, sugestywne obrazy i bogatą emocjonalną głębię opowiadań. Godne uwagi historie, takie jak „Tosca”, „Seiche”, „Four Deuces” i „Oceanic”, są podkreślane jako wyjątkowe, demonstrując mistrzostwo Dybek w opowiadaniu historii. Czytelnicy doceniają unikalne struktury i połączenie fantazji z rzeczywistością. Ogólny styl pisania jest opisywany jako zręczny i liryczny.
Wady:Podczas gdy wiele opowiadań zostało dobrze przyjętych, niektórzy recenzenci uważają kilka z nich za przeciętne lub powtarzalne, szczególnie zwracając uwagę na użycie podobnych zwrotów w różnych opowiadaniach. Kilku czytelników wspomniało, że brak konwencjonalnej fabuły w niektórych opowiadaniach może być mylący. Pojawiły się również wzmianki o tym, że zbiór nie jest tak wpływowy jak inne prace Dybka, w szczególności „I Sailed with Magellan”.
(na podstawie 24 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Paper Lantern: Love Stories
Zawartość książki:
Nowy zbiór opowiadań mistrza formy, skupiający się na zawirowaniach romantycznej miłości.
Ready.
Cel.
Na komendę pluton egzekucyjny celuje w mężczyznę opartego o pełnowymiarowe lustro. Lustro wisiało kiedyś w sypialni, ale teraz jest popękane i oparte o śmietnik w zaułku. Skazaniec odmówił zwyczajowego ostatniego papierosa, ale przyjął jako nakrycie głowy czarną chustkę, która została niedbale rzucona na róg ramy lustra. Wciąż wyczuwalny jest na niej znajomy zapach.
Tak zaczyna się Tosca, pierwsza z tej barwnej kolekcji opowiadań miłosnych Stuarta Dybeka. Operowo dramatyczne i intymnie liryczne, brutalnie miejskie i impresjonistycznie naturalne, różnorodne fikcje w Paper Lantern koncentrują się na zawirowaniach miłości tak, jak tylko Dybek może to przedstawić. Egzekucja wywołuje wspomnienie teatralnego romansu; następnie pracownik socjalny zakochuje się we własnym kliencie; a kochankowie rozstają się tak radośnie, a może tak beznadziejnie, jak dziecko próbujące utrzymać się na hałaśliwym latawcu. Płonące laboratorium przywołuje parną jazdę o północy przez znajome i obce tereny, a niesamowicie dzwoniący telefon staje się znakiem rozpoznawczym mrocznej zdrady. Każda historia jest naznaczona zaraźliwym pożądaniem, spontanicznym objawieniem i ostatecznie zrezygnowaną odwagą. Jak szepcze jedna z kobiet, gdy wypuszcza w morze notatnik wypełniony jej szkicami, Ktoś cię znajdzie.
Niektóre z postaci Dybka powracają w tych historiach, podczas gdy inne pojawiają się tylko na chwilę. Przez cały czas oni - i my - są konfrontowani z niejasno znajomymi zapachami i obrazami, przypominającymi miłość, ale dziwnie niepokojącymi, tak że możemy się zastanawiać, czy patrzymy w lustro, czy w lufę pistoletu. Dybek pisze, że po wystrzale, gdy dym się rozwieje, kto pozostanie, a kto zostanie roztrzaskany na kawałki? Papierowa latarnia obfituje w odurzające eliksiry znane każdemu zakochanemu sercu i oznacza wspaniały powrót jednego z najważniejszych amerykańskich pisarzy u szczytu swoich możliwości.
