Pan Potter

Opinie czytelników

Recenzje książki Jamaiki Kincaid „Mr. Potter” podkreślają szereg doświadczeń związanych z jej unikalnym stylem pisania, tematami i emocjonalną głębią. Wielu czytelników chwali poetycką prozę Kincaid i jej zdolność do przekazywania złożonych tematów dotyczących tożsamości, kolonializmu i osobistej historii. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że powtarzalny charakter pisania jest frustrujący, a kilka krytycznych opinii wskazuje na problemy z rozwojem fabuły i czytelnością.

⬤ Piękna narracja z elementami poetyckimi.
⬤ Mocne opowiadanie historii z głębokimi emocjonalnymi tematami.
⬤ Bogata eksploracja tożsamości i historii.
⬤ Zapadające w pamięć i żywe opisy Antigui.
⬤ Unikalny styl pisania Kincaid jest doceniany przez wielu za jego głębię i kreatywność.

⬤ Powtarzalny język, który może frustrować czytelników.
⬤ Niektórzy uważają, że fabuła i rozwój postaci są niewystarczające.
⬤ Trudny do czytania ze względu na styl strumienia świadomości.
⬤ Mieszane uczucia co do zakończenia historii.
⬤ Nie jest odpowiednia lub wciągająca dla wszystkich czytelników.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mr. Potter

Zawartość książki:

Historia zwykłego człowieka, jego stulecia i jego domu: „Najbardziej poetycka i poruszająca powieść Kincaid do tej pory” (Robert Antoni, The Washington Post Book World).

Pierwsza obsesja Jamaiki Kincaid, wyspa Antigua, ożywa pod spojrzeniem pana Pottera, niepiśmiennego szofera taksówki, który zarabia na życie wzdłuż dróg, które przechodzą przez jedyne miasta, jakie kiedykolwiek widział i cmentarz, na którym zostanie pochowany. Słońce świeci prosto nad głową, ocean leży po każdej stronie, a tłumiona pasja wypełnia powietrze.

Ignorując dziedzictwo swojego ojca, biednego rybaka, i matki, która popełniła samobójstwo, pan Potter stara się żyć spokojnie w swoim otoczeniu: kupić samochód, mieć dziewczyny i otrząsnąć się z obciążeń swoich córek - z których jedna wróci na Antiguę po jego śmierci i opowie jego historię z równą dozą dystansu i współczucia.

W Panu Potterze Kincaid tchnęła życie w postać niepodobną do żadnej innej we współczesnej fikcji, indywidualną świadomość wyłaniającą się chwalebnie z niezbadanego życia.