Annie John

Opinie czytelników

Książka „Annie John” autorstwa Jamaiki Kincaid to opowieść o dojrzewaniu, która bada złożoną relację między młodą dziewczyną a jej matką, rozgrywającą się na tle Antigui. Książka porusza tematy niezależności, dorastania i tożsamości kulturowej, jednocześnie prezentując wyrazistą narrację i emocjonalną głębię.

Czytelnicy chwalili książkę za jej liryczny styl, bogaty rozwój postaci i sposób, w jaki oddaje niuanse dorastania, w szczególności napięcie w relacjach matka-córka. Fabuła jest opisywana jako wciągająca i zrozumiała, z żywymi obrazami, które przedstawiają scenerię Antigui. Wiele osób uznało tematykę dorastania i tożsamości kulturowej za przekonującą i istotną.

Niektórzy recenzenci zauważyli niejasności dotyczące struktury narracji i uważali, że niektóre aspekty relacji między matką a córką nie zostały odpowiednio zbadane. Kilku czytelników wspomniało, że postaciom brakowało wyrazistości, a fabuła była momentami przewidywalna. Inni wyrazili rozczarowanie, że eksploracja seksualności nie była tak głęboka lub dobrze rozwinięta, jak się spodziewali.

(na podstawie 115 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Najważniejsza powieść o dorastaniu autorstwa Jamaiki Kincaid, Annie John, to nawiedzająca i prowokująca historia młodej dziewczyny dorastającej na wyspie Antigua. Powieść Kincaid skupia się na uniwersalnym, tragicznym i często komicznym temacie: utracie dzieciństwa. Głos Annie - pilny, domagający się wysłuchania - to głos, którego czytelnicy szybko nie zapomną.

Uwielbiana jedynaczka, Annie do niedawna wiodła idylliczne życie. Jest nierozłączna ze swoją piękną matką, potężną obecnością, która jest samym centrum egzystencji małej dziewczynki. Kochana i ceniona, Annie rośnie i rozwija się w łagodnym cieniu matki. Spoglądając wstecz na swoje dzieciństwo, wspomina: "Żyłam w takim raju".

Kiedy jednak Annie kończy dwanaście lat, jej życie zmienia się w sposób, który często jest dla niej tajemniczy. Zaczyna kwestionować kulturowe założenia swojego wyspiarskiego świata; w szkole instynktownie buntuje się przeciwko autorytetom; a co najbardziej przerażające, jej matka, widząc Annie jako "młodą damę", przestaje być źródłem bezwarunkowej adoracji i przyjmuje nową i nieznaną postać przeciwnika.

Pod koniec lat szkolnych Annie decyduje się opuścić Antiguę i swoją rodzinę, ale nie bez smutku, zwłaszcza z powodu matki, którą kiedyś znała i nigdy nie przestaje opłakiwać. "Ponieważ nie mogłam być pewna", zastanawia się, "czy przez resztę życia będę w stanie stwierdzić, kiedy to naprawdę była moja matka, a kiedy jej cień stojący między mną a resztą świata".