Pakistan w oku burzy: Wojsko, tajne agencje i polityka zawierania sojuszy

Oryginalny tytuł:

Pakistan in the Eye of a Thunderstorm: Military, Secret Agencies and Politics of Alliance Making

Zawartość książki:

Współpraca pakistańskiej armii, wywiadu między służbami (ISI) i agencji cywilnych w zakresie łagodzenia i niszczenia wizerunku Pakistanu w społeczności międzynarodowej zrodziła kilka pytań, w tym o zaangażowanie armii w politykę i zawieranie sojuszy. W ciągu ostatnich 72 lat armia pakistańska po raz pierwszy pojawiła się na rozdrożu i nie zdołała zawrócić ani obrać innej drogi.

Kolejne reżimy stanu wojennego mentalnie, fizycznie i oficjalnie promowały zmilitaryzowaną kulturę wywiadu i brutalnie mordowały cywilną kulturę wywiadu w kraju. Rola armii i ISI przeciwko rządowi Imrana Khana była sprzeczna i rozczarowująca. 12 maja 2022 r.

Maryam Nawaz ostrzegła, że szef armii Qamar Bajwa musi mieć nieskazitelny wizerunek.

Skrytykowała generała dżihadystów i byłego szefa ISI Faiza Hameeda za jego polityczną rolę w zaaranżowaniu jej skazania w sprawie o korupcję. Brak zaufania do wywiadu Inter-Services i wywiadu wojskowego od dawna budzi obawy w kręgach cywilnych.

Pisarze i intelektualiści na swoich forach podnosili kwestię zaufania publicznego. Większość członków agencji wywiadowczych w kraju jest powiązana z różnymi grupami sekciarskimi, etnicznymi, politycznymi i dżihadystycznymi. Ujawniają oni tym podmiotom i sektom ważne informacje dotyczące bezpieczeństwa i wywiadu.

To nielegalne powiązanie ukierunkowało również operacje wywiadowcze na tle sekciarskim i etnicznym. Słabe gromadzenie danych dotyczących działalności bojowniczych organizacji sekciarskich i ich sieci w całym kraju jest trudnym problemem. Liczba raportów i zaleceń mających na celu poprawę wydajności agencji wywiadowczych i mechanizmów operacyjnych pozostała jedynie na papierze, podczas gdy agencje nie pozwoliły na zmianę swojego sposobu działania.

W sprawach zagranicznych i wywiadowczych ISI i wywiad cywilny nie zdołały stworzyć przyjaznego środowiska z sąsiednimi państwami, podczas gdy wywiad związany z bezpieczeństwem narodowym jest naznaczony bardziej porażkami niż sukcesami, co jest smutną rzeczywistością.