Ocena:
Książka zawiera szczegółową analizę wojny powietrznej w Europie podczas II wojny światowej, koncentrując się w szczególności na P-47 Thunderbolt i niemieckiej obronie przeciwlotniczej. Jest dobrze zbadana, zawiera liczne zdjęcia i ilustracje oraz oferuje zrównoważoną analizę obu stron operacyjnych. Narracja jest wciągająca i pouczająca, dzięki czemu jest odpowiednia zarówno dla entuzjastów lotnictwa, jak i miłośników historii.
Zalety:⬤ Dogłębne informacje na temat P-47 i niemieckich systemów przeciwlotniczych
⬤ doskonałe wykorzystanie zdjęć i ilustracji
⬤ przejrzysta i wciągająca narracja
⬤ dobrze zbadana i szczegółowa analiza
⬤ odpowiednia dla czytelników zainteresowanych lotnictwem II wojny światowej.
Brakuje relacji z pierwszej ręki od niemieckich załóg dział, które mogłyby wzbogacić narrację; niektórzy czytelnicy mogą uznać to za ogólny przegląd, który pomija głębsze osobiste historie.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
P-47 Thunderbolt Vs German Flak Defenses: Western Europe 1943-45
Szczegółowe spojrzenie na taktykę i techniki stosowane zarówno przez pilotów myśliwców bombardujących P-47, jak i niemieckich strzelców wyborowych, których zadaniem było zapobieganie ich atakom. Analiza skupi się na wykorzystaniu alianckiej taktycznej siły powietrznej w Europie od 1943 r. oraz na tym, jak niemiecka obrona walczyła z przytłaczającym zagrożeniem powietrznym.
Od zakończenia II wojny światowej taktyczna wojna powietrzna nad Europą była w dużej mierze pomijana przez historyków i autorów na rzecz analizy bardziej prestiżowej kampanii bombardowań strategicznych. Angażując równie wiele samolotów, co kampania ciężkich bombardowań w dzień, myśliwce bombardujące (głównie z Dziewiątej Armii Powietrznej) siały znacznie większe spustoszenie w niemieckich siłach naziemnych. W istocie, jednostki Thunderbolt wykonujące takie misje skutecznie uzupełniały kampanię strategiczną, zapewniając pokonanie nazistowskich Niemiec. Piloci P-47 zapłacili jednak wysoką cenę za osiągnięcie tego zwycięstwa, ponieważ niemieckie lotnictwo przeciwlotnicze było dobrze wyposażone (prawie jedna czwarta całej produkcji związanej z wojną była przeznaczona na broń przeciwlotniczą) w broń różnego kalibru, aby przeciwdziałać taktycznemu zagrożeniu powietrznemu na niskich i średnich wysokościach. Cztery numerowane siły powietrzne USAAF, które brały udział w działaniach nad kontynentem europejskim, poniosły znaczne straty w myśliwcach bombardujących. Głównym myśliwcem bombardującym od lata 1944 r. do VE Day był P-47D, a zarówno dedykowane jednostki ataku naziemnego, jak i eskadry, które zakończyły eskortowanie bombowców, poszukiwały celów w okupowanej Europie Zachodniej.
Podczas gdy ostrzał przeciwlotniczy ciężkiego kalibru miał na celu zarówno zestrzelenie wrogich samolotów, jak i zmuszenie bombowców do zrzucania ładunków wcześniej lub z większych wysokości, zmniejszając w ten sposób celność bombardowania, baterie flak na niskich wysokościach tworzyły wirtualną "ścianę ze stali", przez którą mogły przelecieć wrogie myśliwce-bombowce. Uszkodzenie nisko lecącego myśliwca-bombowca ułatwiało innym artylerzystom namierzenie, zaatakowanie i zniszczenie go. Innowacje, takie jak celowniki ołowiowo-komputerowe, dawały strzelcom większe prawdopodobieństwo przechwycenia myśliwców lecących na niskiej wysokości. I odwrotnie, pojawienie się rakiet ziemia-powietrze pod skrzydłami P-47 dało pilotom lepszy zasięg i mocniejsze uderzenie podczas walki z jednostkami flak na niskich i średnich wysokościach.
Niniejszy tom analizuje taktykę i techniki używane zarówno przez pilotów myśliwców bombardujących P-47, jak i niemieckich strzelców wyborowych, zawierając kolorowe ilustracje, aby przeanalizować taktyczną siłę powietrzną aliantów w Europie w 1943 roku i sposób, w jaki niemiecka obrona została obezwładniona przez zagrożenie powietrzne.
