Ocena:

Książka „Overreach” autorstwa Edwardsa analizuje władzę prezydencką, szczególnie podczas prezydentury Obamy. Przedstawia jasną analizę problemów, z którymi borykał się w tym czasie i stosuje teorię przywództwa strategicznego, aby zrozumieć skuteczność Obamy.
Zalety:⬤ Przejrzysty i bezsensowny tekst
⬤ przekonujące zastosowanie teorii strategicznego przywództwa
⬤ przydatne do zrozumienia prezydentury Obamy
⬤ stan produktu zgodny z reklamą.
Pewna niezgoda co do interpretacji autora; nie odnotowano żadnej konkretnej krytyki poza osobistą niezgodą.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Overreach: Leadership in the Obama Presidency
Jak Obama przecenił siłę retoryki i perswazji podczas swojej prezydentury
Kiedy Barack Obama został prezydentem, wielu Amerykanów uważało go za lidera transformacji, który zasadniczo zmieni politykę i politykę kraju. Jednak dwa lata po objęciu przez niego urzędu, społeczeństwo oparło się jego apelom o wsparcie, a Kongres utknął w martwym punkcie w sprawie wielu jego głównych propozycji politycznych. Jak ten zdolny nowy prezydent mógł mieć trudności z osiągnięciem swoich celów? Czy brakowało mu umiejętności taktycznych?
W książce Overreach, szanowany badacz prezydentury George Edwards argumentuje, że problem był natury strategicznej, a nie taktycznej. Stwierdza on, że w pierwszych dwóch latach urzędowania prezydenta Obamy, Obama rządził w oparciu o założenie, że może stworzyć możliwości zmian poprzez przekonanie opinii publicznej i niektórych republikanów z Kongresu do poparcia jego głównych inicjatyw. W rezultacie zaproponował duży, kosztowny i polaryzujący program w środku poważnego kryzysu gospodarczego. Propozycje prezydenta zraziły wielu Amerykanów i doprowadziły do poważnej porażki wyborczej Demokratów w wyborach w 2010 roku, podważając jego zdolność do rządzenia przez resztę kadencji.
Edwards pokazuje, że frustracje prezydenta były przewidywalne i były nieuniknionym wynikiem niezrozumienia natury władzy prezydenckiej. Autor pokazuje, że istotą skutecznego przywództwa prezydenckiego jest rozpoznawanie i wykorzystywanie istniejących możliwości, a nie tworzenie ich poprzez perswazję. Kiedy Obamie udało się uchwalić ważną politykę, stało się to dzięki mobilizacji Demokratów, którzy byli już predysponowani do poparcia go. Tak więc, aby uniknąć przesady, prezydenci powinni być wyczuleni na ograniczenia swojej mocy przekonywania i rygorystycznie oceniać możliwości uzyskania poparcia publicznego i kongresowego w swoich środowiskach.