Opinie czytelników
Podsumowanie:„Oświecenie” Ritchiego Robertsona to kompleksowa eksploracja ruchów intelektualnych w latach 1680-1790, łącząca narrację historyczną z dyskusjami tematycznymi. Chociaż książka jest chwalona za swoją głębię, przejrzystość i wciągający styl pisania, spotyka się również z krytyką dotyczącą jej długości, pewnych uproszczeń i podejścia autora do niektórych tematów, w tym teologii chrześcijańskiej.
Zalety:Książka jest bardzo pouczająca i oferuje bogate zrozumienie Oświecenia, charakteryzując się jasną i wciągającą prozą. Wielu czytelników uznało ją za przyjemną lekturę, chwaląc jej dokładne badania, rozległość tematyczną i zdolność do naświetlania ważnych pojęć historycznych. Jest postrzegana jako cenne źródło wiedzy na temat epoki i jej znaczenia w dzisiejszych czasach.
Wady:W kilku recenzjach zauważono, że znaczna długość książki stanowi wyzwanie, a niektóre sekcje są nużące lub zbyt szczegółowe. Krytykowano nadmierne upraszczanie przez autora złożonych tematów i pewien postrzegany brak głębi w dyskusjach na temat teologii chrześcijańskiej. Kilku czytelników uważało również, że tekst może czasami wydawać się chaotyczny lub nadmiernie oparty na cytatach.
(na podstawie 58 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Enlightenment: The Pursuit of Happiness, 1680-1790
Zawartość książki:
Ta magisterska historia - która z pewnością stanie się ostatecznym dziełem na ten temat - ukazuje Oświecenie jako okres nie tylko pochłonięty racjonalnością i rozumem, ale raczej jako poszukiwanie praktycznych środków do osiągnięcia większego ludzkiego szczęścia.
Oświecenie, jeden z okresów kształtujących historię Europy i świata, jest źródłem współczesnych świeckich wartości Zachodu: tolerancji religijnej, wolności myśli, słowa i prasy, racjonalności i argumentacji opartej na dowodach. Dlaczego jednak, ponad trzysta lat po jego rozpoczęciu, Oświecenie jest tak głęboko niezrozumiane jako kontrowersyjne, będące wyrazem bezdusznej kalkulacji? Odpowiedzią może być to, że w niezwykłym stopniu zaakceptowaliśmy opis Oświecenia przedstawiony przez jego konserwatywnych wrogów. Ritchie Robertson cofa się do „długiego XVIII wieku”, od około 1680 do 1790 roku, aby ujawnić, o co tak naprawdę chodziło w tym szeroko dyskutowanym okresie.
Każdy opis Oświecenia musi być w dużej mierze historią idei. Robertson argumentuje jednak, że nie jest to wyłącznie ruch filozoficzny; Oświecenie było świadkiem publikacji Encyclop die, która jest nie tylko historycznym i filozoficznym kompendium, ale także ilustrowanym przewodnikiem po wszelkiego rodzaju współczesnych maszynach, rzemiośle i handlu, mającym na celu poprawę życia ludzi w natychmiastowy i praktyczny sposób. Robertson kronikuje kampanie prowadzone przez niektóre oświeceniowe postacie przeciwko konkretnym złom, takim jak kara śmierci, tortury sądowe, pańszczyzna i procesy o czary, przedstawiając doświadczenia głównych postaci, takich jak Voltaire i Diderot, ze zwykłymi ludźmi, którzy przeżyli ten niezwykły moment. Robertson poświęca należytą uwagę debatom filozoficznym i teologicznym, ale także literaturze, muzyce i sztukom wizualnym jako ważnym środkom przekazywania oświeceniowych idei.
Starając się skorygować jednostronne poglądy na Oświecenie, Robertson ostatecznie przedstawia własne. Nie redukuje tego transformacyjnego okresu do formuły, ale zamiast tego twierdzi, że w istocie Oświecenie było próbą zwiększenia ludzkiego szczęścia i twierdzenia, że szczęście jest możliwe na tym świecie, bez konieczności kompensacyjnej wiary w lepsze poza grobem.
