Ostatnia mozaika

Opinie czytelników

The Last Mosaic, napisana przez Elizabeth Cooperman i Thomasa Waltona, jest opisywana jako unikalna hybryda poezji i eseju, skonstruowana jako seria fragmentarycznych epifanii. Książka oddaje istotę Rzymu, jego historię i złożoność życia poprzez metaforę mozaiki. Książka oferuje bogate wrażenia zmysłowe, zapraszając czytelników do odkrywania tematów piękna, historii i sztuki zagubienia się w życiu i Rzymie.

Książka jest chwalona za poetycki język, umiejętność przywoływania widoków i dźwięków Rzymu oraz unikalną strukturę łączącą poezję i prozę. Czytelnicy uważają ją za wciągającą, pięknie napisaną i zdolną do przeniesienia ich w inne miejsce i czas.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać fragmentaryczność tekstu za niepokojącą, ponieważ może to prowadzić do poczucia zagubienia. Gęsta treść może nie spodobać się każdemu, a niekonwencjonalny styl może sprawić, że niektórzy będą szukać bardziej prostej narracji.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Last Mosaic

Zawartość książki:

Literatura faktu. Sztuka.

Poezja. Studia włoskie. Nawiedzeni przez trzy tysiące lat artystów, którzy pielgrzymowali do Wiecznego Miasta, współpracownicy Elizabeth Cooperman i Thomas Walton zbierają wrażenia ze zrujnowanych ulic Rzymu i okolic.

Rezultatem jest literacka mozaika, która łączy się z ekstatycznym barokiem Berniniego, skoncentrowaną wizją Caravaggia i wysublimowaną niepewnością Keatsa, opierając się siłom "kolejnego ciemnego wieku". Olśniewający obrazem i anegdotą, komedią i brukiem, bezgłowymi posągami i jaskrawymi szatami ulicznych performerów, cieniem, cykadą i wstrząsem światła, THE LAST MOSAIC jest estetycznym wezwaniem do broni, by "słuchać", okrzykiem bojowym, by "być pod wrażeniem" i apelem, by "się zgubić".