Ostatnia kolonia: Opowieść o wygnaniu, sprawiedliwości i odwadze

Opinie czytelników

Książka oferuje szczegółowy opis historii Wysp Czagos, koncentrując się na przymusowym usunięciu ich rdzennej ludności oraz prawnych i politycznych konsekwencjach tego wydarzenia. Zagłębia się w tematy dekolonizacji, łamania praw człowieka i implikacji prawa międzynarodowego, jednocześnie krytykując działania rządów brytyjskiego i amerykańskiego w tym kontekście.

Dobrze napisana i przystępna książka zapewnia szybką narrację, która zmusza czytelnika do zaangażowania się w materiał. Rzuca światło na ważną, ale często pomijaną kwestię historyczną, łącząc osobiste historie z szerszym kontekstem politycznym. Doświadczenie Sandsa jako międzynarodowego prawnika dodaje autorytetu i głębi dyskusji. Książka jest opisywana jako zarówno pouczająca, jak i istotne uzupełnienie istniejącej wiedzy na ten temat.

Niektórzy czytelnicy uważali, że poleganie przez autora na jednym informatorze z potencjalnie stronniczą perspektywą obniżyło ogólną jakość badań. Pojawiły się również krytyczne uwagi dotyczące tego, że autor kładzie nacisk na rasę, a nie na strategiczne decyzje wojskowe związane z wydaleniem mieszkańców wysp Chagos. Kilka recenzji sugeruje, że książka może być bardziej odpowiednia dla odbiorców akademickich niż dla ogółu społeczeństwa.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Last Colony: A Tale of Exile, Justice, and Courage

Zawartość książki:

Poruszająca, inspirująca, prawdziwa historia Dawida i Goliata o wolności i sprawiedliwości, z udziałem jednego maleńkiego narodu na Oceanie Indyjskim u wybrzeży Afryki i niezwykłej kobiety, potomkini niewolników, która odważyła się zmierzyć z Koroną i Wielką Brytanią - i odnieść historyczne zwycięstwo.

W 1973 roku, na wyspach Chagos u wybrzeży Afryki, Liseby Elyse - dwudziestoletnia, świeżo poślubiona i w czwartym miesiącu ciąży - została aresztowana wraz z całą populacją Chagos i nakazano jej spakować swoje rzeczy i opuścić swoją ukochaną ojczyznę statkiem lub powoli głodować; Brytyjczycy odcięli wszystkie dostawy żywności.

Około dwóch tysięcy ludzi, którzy mieszkali na wyspach Chagos od pokoleń, wielu z nich było bezpośrednimi potomkami zniewolonych ludzi przywiezionych tam z Mozambiku i Madagaskaru w XVIII wieku przez Francuzów i Brytyjczyków, zostało deportowanych z dnia na dzień ze swojego raju na wyspie w wyniku tajnej decyzji rządu brytyjskiego o dostarczeniu Stanom Zjednoczonym ziemi pod budowę bazy wojskowej na Oceanie Indyjskim.

Przez cztery dekady rząd Mauritiusa walczył o zwrot Chagos. Trzy dekady później Philippe Sands został głównym prawnikiem w tej sprawie, opracowując strategię prawną i gromadząc zespół prawników z Mauritiusa, Belgii, Indii, Ukrainy i USA.

Kiedy sprawa w końcu trafiła do Światowego Trybunału w Hadze, Sands wybrał na głównego świadka drobną Liseby Elyse, obecnie sześćdziesięciopięcioletnią, i poinstruował ją, aby pojawiła się przed sądem, mówiąc w języku Kreol, aby opowiedzieć czternastu międzynarodowym sędziom swoją historię przymusowego wygnania. Los Chagos zależał od jej zeznań.

Sędziowie stanęli przed przełomową decyzją: Czy orzekną, że Wielka Brytania nielegalnie oddzieliła Chagos od Mauritiusa? Czy Liseby Elyse przekonałaby sędziów i otworzyła drzwi, pozwalając jej i innym mieszkańcom Chagos na powrót do domu - czy też pozostaliby wygnani na zawsze?

Philippe Sands pisze o swojej własnej podróży w kierunku prawa międzynarodowego i Światowego Trybunału w Hadze, a także o niezwykłych dziesięcioleciach poszukiwań Liseby Elyse i mieszkańców Chagos w ich walce o sprawiedliwość oraz wolny i uczciwy powrót do idyllicznej krainy, w której się urodzili.