Ostatnia bitwa wojny secesyjnej: Ranczo Palmetto

Opinie czytelników

Recenzje chwalą książkę jako dobrze zbadaną i wciągającą relację z mniej znanej bitwy wojny secesyjnej, szczególnie podkreślając jasne opisy bitwy i jej kontekst. Jednak niektórzy recenzenci zauważyli, że tempo może być powolne w niektórych częściach, szczególnie na początku i na końcu.

Dobrze zbadana, wciągająca narracja, jasne opisy działań bitewnych, dobra analiza wpływu poszczególnych przywódców, odpowiednia dla miłośników historii, dobrze napisana i świetny prezent dla osób zainteresowanych historią Teksasu.

Niektóre sekcje przeciągają się w tempie, szczególnie początek i koniec, a próby kontekstualizacji bitwy pod względem historycznym są naciągane.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Last Battle of the Civil War: Palmetto Ranch

Zawartość książki:

Ponad dwa miesiące po tym, jak Robert E. Lee poddał Armię Północnej Wirginii 9 kwietnia 1865 roku, New York Times podał zaskakującą wiadomość.

W dniach 12-13 maja na najbardziej wysuniętym na południe krańcu Teksasu rozegrała się ostatnia bitwa wojny secesyjnej, która zakończyła się zwycięstwem Konfederacji. Chociaż Palmetto Ranch nie zmieniło wyniku wojny, dodało ostatecznej ironii do konfliktu pełnego ironii, nieoczekiwanych sukcesów i straconych szans. Z tych powodów stała się zarówno jedną z najbardziej zapomnianych, jak i najbardziej zmitologizowanych bitew wojny secesyjnej.

W tej książce Jeffrey Hunt opiera się na wcześniej niezbadanych listach i aktach sądowych, aby zaoferować pełną i dokładną relację z bitwy pod Palmetto Ranch. Odtwarzając wydarzenia z walk, w których zmierzyły się 62.

amerykańskie oddziały kolorowe i 34. ochotnicza piechota weteranów z Indiany z teksańskimi batalionami kawalerii i artylerii dowodzonymi przez pułkownika Johna S. „Ripa” Forda, Hunt obala wiele błędnych przekonań na temat bitwy.

W szczególności ujawnia, że Teksańczycy byli w pełni świadomi wydarzeń na Wschodzie - i nadal chcieli walczyć o niepodległość Południa. Hunt udowadnia również, że afroamerykańskie oddziały nie uciekały z bitwy w panice, jak niektórzy twierdzili, ale odegrały istotną rolę w zapobieganiu klęsce Unii.