Ostatni pociąg z Dżibuti: Afryka mnie wzywa, ale Ameryka jest moim domem

Opinie czytelników

The Last Train to Djibouti to przemyślana eksploracja tożsamości, więzi kulturowych i odkrywania siebie poprzez podróże dwóch Afroamerykanek do ojczyzny ich przodków w Afryce. Ich doświadczenia są udokumentowane w sposób, który podkreśla zarówno ich wyzwania, jak i głębokie spostrzeżenia zdobyte po drodze, oferując czytelnikom głębsze zrozumienie historycznych i współczesnych kwestii związanych z rasą i tożsamością.

Książka jest pięknie napisana i elokwentnie bada indywidualną, etniczną i kulturową tożsamość. Czytelnicy doceniają włączenie lekcji historycznych, głębię eksploracji postaci i umiejętności narracyjne autora. Wielu z nich uznało tematy odkrywania siebie i więzi z przodkami za przejmujące i poruszające, z bogatymi opisami, które ożywiają otoczenie. Książka porusza również ważne tematy, takie jak uprzedzenia, różnice kulturowe i skutki kolonializmu, co czyni ją cenną lekturą dla zrozumienia rasy i tożsamości.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że książka koncentruje się na kontekście historycznym i kulturowym, co może negatywnie wpływać na płynność narracji. Dodatkowo, refleksyjny styl może nie przypaść do gustu tym, którzy szukają bardziej prostej narracji. Kilku recenzentów stwierdziło, że omawiane tematy mogą głębiej rezonować z czytelnikami, którzy mają podobne pochodzenie lub doświadczenia.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Last Train From Djibouti: Africa Beckons Me, But America is My Home

Zawartość książki:

"Ostatni pociąg z Dżibut to odyseja, której nie zapomnisz." - Larry Bechtel, autor The Tinsmith's Apprentice i rzeźbiarz.

Otis Lee rozpoczyna tę historię w najbardziej niewinnym miejscu: w pociągu z Charlottesville w Wirginii do Penn Station w Nowym Jorku. Ale dla Otisa ta podróż przywodzi na myśl inny pociąg, dawno temu i daleko - reprezentujący przeszłość, do której nie ma powrotu.

Oparty na prawdziwych doświadczeniach dr Michelle Palmer Lee i jej mentorki, dr Harriett F. Karuhije, "Ostatni pociąg z Dżibuti" podąża za dwiema kobietami, które przeżywają zmieniającą życie przygodę, podróżując osobno do ojczyzny, zdeterminowane, by odnaleźć Afrykę i siebie. To, co znajdują, w niczym nie przypomina tego, czego się spodziewały.

W miarę jak te dwie kobiety zmagają się z pytaniami o tożsamość i charakter, wyłania się szerszy obraz tego, co oznacza "nieodwzajemniony powrót". Łącząc wpisy z dziennika Michelle i obserwacje Harriett z własnymi badaniami i doświadczeniami, Otis przedstawia mikrokosmos afroamerykańskiej walki o odnalezienie korzeni w kulturze, która została zniszczona, wysłana za granicę i stała się czymś nowym.