Ocena:
„Ostatni człowiek” Mary Shelley wywołał szereg opinii wśród czytelników, chwalących jego głębię tematyczną i filozoficzne podstawy, a jednocześnie krytykujących jego rozwlekły styl pisania i tempo. Czytelnicy doceniają emocjonalną podróż głównego bohatera oraz eksplorację izolacji, towarzystwa i kondycji ludzkiej w dystopijnym kontekście. Wielu z nich uważa jednak, że narracja jest nużąca, rozwlekła i niekiedy nieskoncentrowana, przez co niektórzy nie czują się związani z bohaterami i fabułą.
Zalety:⬤ Bogate wątki filozoficzne i głębia emocjonalna, które badają samotność, towarzystwo i ludzką kondycję.
⬤ Mocna i poetycka proza, która porywa wyobraźnię czytelnika.
⬤ Oferuje unikalne spojrzenie na apokaliptyczne tematy, które rezonują ze współczesnymi problemami.
⬤ Wciągająca narracja wokół głęboko osobistej i tragicznej historii, która odzwierciedla własne doświadczenia Shelley.
⬤ Nadmiernie rozwlekły i kwiecisty styl pisania, który może być nużący dla czytelników.
⬤ Powolne tempo, szczególnie w środkowych rozdziałach, które może prowadzić do braku zainteresowania.
⬤ Postacie i ich losy mogą nie wzbudzać emocjonalnego zaangażowania odbiorców.
⬤ Niektóre wydania mogą być źle zredagowane, co skutkuje literówkami i błędami w formatowaniu, które pogarszają wrażenia z lektury.
(na podstawie 166 opinii czytelników)
The Last Man
Autorka Frankensteina przedstawia apokaliptyczną opowieść o świecie zniszczonym przez zarazę. Akcja powieści Mary Shelley rozgrywa się pod koniec XXI wieku, gdy ostatni król Anglii abdykuje, a urokliwy krąg idealistycznych reformatorów politycznych pogrąża się w wir wojny, zarazy i anarchii.
Shelley napisała tę trzymającą w napięciu powieść po przedwczesnej śmierci swojego męża Percy'ego Bysshe Shelleya i ich towarzysza Lorda Byrona. Wzorowała parę postaci na charyzmatycznych poetach i oparła narratora - jedynego ocalałego z pandemii - na własnej osobie. Ta przypowieść o zniszczeniu ludzkości przez zarazę jest powszechnie uważana za odrzucenie romantyzmu i jego porażki w rozwiązywaniu problemów świata poprzez sztukę i filozofię. Odzwierciedla ona sposób, w jaki utopijne ideały, niekontrolowane przez standardy moralne i etyczne, mogą zniszczyć społeczeństwo.
Niezrozumiana przez XIX-wiecznych czytelników, wizjonerska powieść Shelleya zniknęła na ponad sto lat, by pojawić się ponownie i zyskać uznanie krytyków jako prekursor science fiction i prekursor współczesnych opowieści apokaliptycznych. Powieściopisarka Muriel Spark okrzyknęła ją zwiastunem "zupełnie nowego gatunku, złożonego z domowego romansu, gotyckiej ekstrawagancji i powieści socjologicznej" i uznała ją za "najciekawsze, jeśli nie najdoskonalsze dzieło Shelley".
