Ocena:
„Ostatni człowiek” Mary Shelley to złożona i głęboko filozoficzna powieść, która porusza tematy samotności, miłości i nieuchronnego upadku ludzkości w apokaliptycznej scenerii. Książka zawiera skomplikowaną, poetycką prozę typową dla epoki wiktoriańskiej, która może być zarówno wciągająca, jak i nużąca dla współczesnych czytelników. Podczas gdy wielu czytelników doceniło wizję Shelley i prowokującą do myślenia narrację, inni uznali dosadność i strukturę narracji za frustrujące i nieangażujące.
Zalety:Bogaty i sugestywny język, który ukazuje poetycki talent Mary Shelley.
Wady:Prowokujące do myślenia tematy związane z miłością, samotnością i ludzką kondycją.
(na podstawie 166 opinii czytelników)
The Last Man
Jedna z pierwszych powieści dystopijnych, jaką kiedykolwiek napisano, The Last Man śledzi drogę i wpływ niemożliwej do powstrzymania pandemii, która powoli opanowuje świat.
Rozpoczynająca się w 2073 roku historia podąża za Lionelem Veseyem - tytułowym ostatnim człowiekiem - i jego kręgiem przyjaciół, gdy choroba rozprzestrzenia się z kontynentu na kontynent. Początkowo wielu nie wierzy, że możliwa jest prawdziwie globalna katastrofa.
Wybucha wojna, która jeszcze bardziej rozprzestrzenia chorobę. Sztormy zalewają przybrzeżne miasta, a głód jest powszechny. Oportuniści i religijni ekstremiści wykorzystują chaos dla osobistych korzyści i władzy.
Opublikowany w 1826 roku, po śmierci męża Shelley, jej przyrodniej siostry i dwójki dzieci, The Last Man jest zarówno niesamowicie proroczą opowieścią o katastrofie, jak i wzruszającą bajką o przetrwaniu osobistej żałoby. Jak Shelley zauważyła w swoim dzienniku z 14 maja 1824 roku: „Ostatni człowiek! Tak, mogę dobrze opisać uczucia tej samotnej istoty, czując się ostatnią pozostałością ukochanej rasy, moi towarzysze wymarli przede mną”.
