Opowieści z obu stron mózgu: Życie w neuronauce

Opinie czytelników

Książka dr Gazzanigi „Tales from Both Sides of the Brain” oferuje unikalne połączenie autobiografii i wglądu w badania nad rozszczepem mózgu. Chociaż książka przedstawia wciągającą narrację o życiu i karierze Gazzanigi, skupienie się na osobistych doświadczeniach czasami przyćmiewa szczegółowe badania naukowe.

Książka jest dobrze napisana i wciągająca, dostarczając fascynujących anegdot na temat badań nad rozszczepieniem mózgu i społeczności naukowej. Czytelnicy doceniają osobiste akcenty, które podkreślają doświadczenia autora z wybitnymi kolegami, dzięki czemu nauka jest bardziej zrozumiała i przyjemna.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że aspekt wspomnieniowy jest bardziej widoczny niż treść naukowa, której oczekiwali, co prowadzi do rozczarowania tych, którzy szukają bardziej technicznej eksploracji neuronauki. Dodatkowo, krytyka dotyczy nadmiernego chwalenia współpracowników i braku dogłębnej dyskusji na niektóre istotne tematy w psychologii.

(na podstawie 69 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Tales from Both Sides of the Brain: A Life in Neuroscience

Zawartość książki:

Michael S. Gazzaniga, jeden z najważniejszych neuronaukowców XX wieku, daje nam ekscytujące spojrzenie za kulisy swojej przełomowej pracy nad tą nieprawdopodobną parą, prawym i lewym mózgiem. Przedmowa Stevena Pinkera.

W połowie XX wieku Michael S. Gazzaniga, „ojciec neuronauki poznawczej”, był częścią zespołu pionierskich neuronaukowców, którzy opracowali fundamentalną obecnie teorię rozszczepienia mózgu: pogląd, że prawa i lewa półkula mózgu mogą działać niezależnie od siebie i mieć różne siły.

W książce Tales from Both Sides of the Brain Gazzaniga opowiada pełną pasji historię swojego życia w nauce i trwającej dekady podróży, aby zrozumieć, w jaki sposób oddzielne sfery naszego mózgu komunikują się i źle komunikują z ich odrębnymi celami. Na przemian humorystyczne i poruszające, Tales from Both Sides of the Brain przeplata osiągnięcia naukowe Gazzanigi z jego refleksjami na temat wyzwań i emocji związanych z pracą naukowca. W swoim wciągającym i przystępnym stylu maluje żywy portret nie tylko swojego odkrycia teorii rozszczepienia mózgu, ale także swoich towarzyszy broni - wielu pacjentów, przyjaciół i rodziny, którzy towarzyszyli mu w tej szalonej przejażdżce intelektualnych odkryć.

--Elizabeth Phelps, profesor Uniwersytetu Nowojorskiego.