Folktales of Mayotte, an African Island
Książka odkrywa wszechstronność i umiejętności literackie ustnych narratorów na małej afrykańskiej wyspie. Opierając się na badaniach trzech francuskich etnografów, którzy przeprowadzili wywiady z gawędziarzami w latach 70. i 80. ubiegłego wieku, Lee Haring pokazuje niegdyś skolonizowany lud wykorzystujący sztukę werbalną do zachowania starożytnych wartości w postkolonialnym świecie, kiedy wyspa Majotta przekształcała się z zaniedbanej kolonii w departament zamorski Francji.
Innowacja autora polega na odczytaniu badań etnograficznych jako scenariuszy teatralnych - na postrzeganiu drukowanych opowieści ludowych jako relacji z występów na żywo. Jeden opowiadacz po drugim symbolicznie komentuje, jak to jest być dawniej skolonizowaną populacją. W szczególności opowiadające kobiety łączą różne wątki i postacie, tworząc tradycyjnie brzmiące historie, których nie można było przewidzieć na podstawie afrykańskich, malgaskich, indyjskich i europejskich tradycji współistniejących na Majotcie. Relacja Haringa pokazuje, że są oni szczególnie biegli w ironii i dwuznaczności, przekazując w swoich opowieściach zarówno postawy uległe, jak i buntownicze. Sprawia, że opowiadanie historii Majotty staje się dostępne dla nowej, anglojęzycznej publiczności i pokazuje, że tradycyjni gawędziarze w tamtych latach zachowywali, ale także krytykowali, odziedziczony porządek społeczny w zmieniającym się świecie. Ich twórcze intencje, wpływy kulturowe i bardzo różne style narracji tworzą system sztuki słowa Majotty.
Specjaliści od literatury, entuzjaści folkloru i ludzie, którzy lubią czytać historie, znajdą wiele do docenienia w tej wciągającej i wyrafinowanej książce.
