Opowieść o zaskakujących nawróceniach

Oryginalny tytuł:

Narrative of Suprising Conversions

Zawartość książki:

Książka opowiada o emocjach i dreszczach, które towarzyszyły chwalebnym wydarzeniom tego wielkiego przebudzenia w Nowej Anglii w latach 1734-35. Wszystko zaczęło się od nagłej śmierci młodej osoby.

Następnie zmarła młoda mężatka, która była bardzo zaniepokojona stanem swojej duszy. Doprowadziło to do wielkiej powagi wśród młodych ludzi. Zaczęli spotykać się w małych grupach społecznych.

Wybuch arminianizmu spowodował, że "przyjaciele żywotnej pobożności" zaczęli drżeć o tę sprawę.

Wielu, którzy uważali się za chrześcijan, zdawało się być przebudzonych tym faktem, obawiając się, że Bóg wkrótce wycofa swoją rękę. Spowodowało to "rodzaj drżącego strachu z powodu ich wątpliwości, aby nie zostali wprowadzeni na ścieżki prowadzące do ich wiecznej zguby".

Z wielkim niepokojem zaczęli "pytać, jaka jest rzeczywiście droga... aby zostać przyjętym przez Boga" "I wtedy... Duch Boży zaczął nadzwyczajnie działać i cudownie działać wśród nas".

Nagle, jedna po drugiej, pojawiło się pięć lub sześć osób, które, jak się wydaje, nawróciły się zbawiennie. Oto, słowami Edwardsa, przykład tego, co się wydarzyło: "We wszystkich towarzystwach, w inne dni, przy jakiejkolwiek okazji ludzie spotykali się razem, Chrystus był słyszany i widziany pośród nich. Nasi młodzi ludzie, kiedy się spotykali, byli przyzwyczajeni do spędzania czasu na rozmowach o doskonałości i umierającej miłości Jezusa Chrystusa, chwale drogi zbawienia, cudownej, darmowej i suwerennej łasce Bożej, Jego chwalebnym dziele nawrócenia duszy, prawdzie i pewności wielkich rzeczy Słowa Bożego, słodyczy poglądów na Jego doskonałości itp.

I nawet na weselach, które wcześniej były zwykłymi okazjami do radości i wesołości, nie było teraz mowy o niczym innym, jak tylko o religii, i nie było pozorów niczego innego, jak tylko duchowej radości" (s. 27).

Czy to możliwe, że nastąpi kolejne takie nawiedzenie przez Boga Ducha, aby zobaczyć młodych ludzi naszych czasów rozmawiających ze sobą w tym duchu? Tak, ponieważ taka jest skala dzieła Bożego, gdy Jego Duch decyduje o nowych stworzeniach w Chrystusie Jezusie i wprowadza tysiące do rodziny Bożej. W tamtym czasie, na początku XVIII wieku, bezbożność panowała tak samo mocno, jak teraz, gdy wkraczamy w XXI wiek: "Jeśli duch, który działa wśród ludzi, działa jako duch miłości do Boga i ludzi, jest to pewny znak, że jest to Duch Boży. "Każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga" (1 Jana 4:7).