Opera aperta; Italian Electronic Literature from the 1960s to the Present
Nareszcie pojawiła się książka napisana przez Włocha o homeopatycznej, ale kluczowej roli, jaką włoscy artyści, a wśród nich ważni pisarze, odegrali we wprowadzaniu cyfrowej transformacji wśród Włochów. Na długo przed tym, jak rząd lub biznes, a przede wszystkim edukatorzy, zwrócili na to uwagę, artyści, jak to mieli w zwyczaju przez wieki, jako pierwsi ujawnili potencjał nowych technologii. Emanuela Patti nie tylko składa im dawno spóźniony hołd, ale po drodze z uwagą i wciągającym stylem powraca do kluczowych cech tej transformacji. Wspaniała lektura! (Profesor Derrick de Kerckhove, Uniwersytet w Toronto)
Brakowało nam systematycznego przeglądu sztuki e-literackiej we Włoszech. Emanuela Patti wypełniła tę pustkę. Rzeczywiście, jej studium jest czymś więcej niż tylko przeglądem: w błyskotliwy sposób łączy semiotyczne teorie otwartej tekstualności z głębokimi transformacjami technologiczno-kulturowymi życia społeczno-politycznego od lat 60. do chwili obecnej, od eksperymentalnego pisania po kulturę popularną. (Profesor Massimo Riva, Brown University)
W 1962 roku Umberto Eco opublikował książkę Opera aperta, która dała początek nowej fali twórczych eksperymentów w sztuce i mediach. Koncepcja pracy otwartej - oparta na teorii systemów, cybernetyce, relatywizmie, pragmatyzmie i innych wpływowych dyscyplinach tamtych czasów - została wykorzystana przez Eco do ponownego rozważenia dzieła sztuki jako miejsca interaktywności, współpracy i intermedialności. Wychodząc z tej perspektywy, niniejsza książka rekonstruuje historię włoskiej literatury elektronicznej, przyglądając się praktykom twórczym w literaturze, mediach elektronicznych i cyfrowych od wczesnych dni komputerów po erę mediów społecznościowych. Analizuje, w jaki sposób włoscy pisarze, poeci, krytycy literaccy i intelektualiści reagowali na każdą fazę cyfrowej rewolucji, tworząc poetykę otwartości i politykę intermedialności. Studia przypadków obejmują Nanniego Balestriniego, Gianniego Totiego, Italo Calvino, Caterinę Davinio, Wu Ming, Michelę Murgię, Francesco Pecoraro, Roberto Saviano, Tommaso Pincio, Fabio Violę, Fabrizio Venerandiego i Enrico Colombiniego. W niektórych przypadkach literackie eksperymenty z nowymi technologiami przyjmowały wyraźną postawę polemiczną wobec mediów masowych, globalizacji, społeczeństwa informacyjnego i późnego kapitalizmu, w celu zakwestionowania i/lub rekonfiguracji artystycznych lub społecznych ontologii. W innych przypadkach technologie cyfrowe zostały wykorzystane do wzmocnienia i rozszerzenia parametrów i języków literatury.
