Syon Abbey and Its Books: Reading, Writing and Religion, C.1400-1700
Założony w 1415 roku podwójny klasztor Syon Abbey był jedynym angielskim przykładem zakonu założonego przez czternastowieczną mistyczkę św. Po jego rozproszeniu podczas kasaty, wspólnota przetrwała na wygnaniu i została na krótko przywrócona za panowania Marii I; ale wraz z przystąpieniem Elżbiety I, niektóre mniszki i bracia ponownie szukali schronienia na kontynencie, najpierw w Holandii, a później w Lizbonie.
Niniejszy tom esejów śledzi losy opactwa Syon i zakonu Brygidek w latach 1400-1700, badając różne sposoby, w jakie czytanie i pisanie kształtowały jego tożsamość i definiowały jego doświadczenie, a także badając wzajemne powiązania między późnośredniowieczną i poreformacyjną historią klasztorną a szybko rozwijającym się światem komunikacji, nauki i książek. Poszerzają one nasze rozumienie kultury religijnej i instytucji w przededniu reformacji oraz impulsów, które inspirowały inicjatywy wczesnonowożytnej odnowy katolickiej, a także oświetlają rozprzestrzenianie się umiejętności czytania i pisania oraz stopniowe i nierównomierne przejście od rękopisu do druku między XIV a XVII wiekiem. W trakcie tego procesu tom angażuje się w szersze pytania dotyczące źródeł i konsekwencji zmian religijnych, intelektualnych i kulturowych w późnośredniowiecznej i wczesnonowożytnej Anglii.
E. A.
Jones jest starszym wykładowcą języka angielskiego na Uniwersytecie w Exeter; Alexandra Walsham jest profesorem historii reformacji na Uniwersytecie w Exeter: E. A.
Jones, Alexandra Walsham, Peter Cunich, Virginia Bainbridge, Vincent Gillespie, C. Annette Grise, Claire Walker, Caroline Bowden, Claes Gejrot, Ann Hutchison.
