Ooga-Booga

Opinie czytelników

Książka „Ooga-Booga” autorstwa Fredericka Seidela otrzymuje mieszane recenzje, z których wiele chwali jej śmiałość, humor i potężne obrazy, podczas gdy niektórzy krytykują ją za zbyt ostry lub pretensjonalny charakter. Czytelnicy doceniają unikalny głos Seidela i umiejętność poruszania poważnych tematów z lekceważeniem, podczas gdy inni uważają, że kolekcja nie jest tak wpływowa, jak oczekiwano.

⬤ Żywe obrazy, czarny humor i wyjątkowy głos
⬤ porusza poważne kwestie z lekceważeniem
⬤ przystępny i zabawny
⬤ wywołuje silne reakcje emocjonalne
⬤ dobrze wykonana poezja, która rzuca wyzwanie istniejącej moralności.

⬤ Niektóre wiersze mogą wydawać się zbyt ostre lub dziecinne
⬤ humor może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami
⬤ oczekiwania mogą nie być spełnione dla osób niezaznajomionych z twórczością autora.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Zawartość książki:

„Seidel chwyta XX wiek między zęby jak ostrze, gdy mówi. Jest jednym z najpotężniejszych poetów ostatniej jednej trzeciej stulecia”. Calvin Bedient, Poezja.

„Jest przerażający, ale zabawny, ale przerażający. Musiałbyś cofnąć się do mistrzów konfesji, takich jak Lowell i Berryman, aby znaleźć poezję tak odważnie ujawniającą siebie, tak ryzykowną i fascynującą, jak najlepsze wiersze Fredericka Seidla”. Adam Kirsch, The New York Sun.

„Moralne dreszcze jego poezji mogą być tak samo onieśmielające jak moralne wycieki, okrutna inteligencja przepychu tak samo uwodzicielska jak mistyczny spokój, który jest gdzieś w sercu jego poezji”. Adam Phillips, Raritan.

„Wiersze w Ooga-Booga są jak dotąd najbogatsze i czytane jak nikt inny: są surrealistyczne, całkowicie bezpretensjonalne i przesycone specyficzną amerykańską samotnością Raymonda Chandlera. Chociaż mogę myśleć o bardziej sympatycznej książce z wierszami, trudno mi wyobrazić sobie lepszą”. Alex Halberstadt, New York magazine.

„Ooga-Booga jest tak urzekająca i magiczna, jak wszystko, co napisał Seidel. Nie mogę zdecydować, czy ma więcej wspólnego z Philipem Larkinem czy Johnem Ashberym, ale fakt, że Seidel może zadać tak dziwaczne pytanie, jest bardziej odkrywczy niż jakakolwiek możliwa odpowiedź”. The New York Times Book Review.