Ooga-Booga

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, „Ooga-Booga” Fredericka Seidela zebrał przytłaczająco pozytywne opinie za swój unikalny styl, mocne obrazy i czarny humor. Zbiór jest chwalony za poruszanie współczesnych tematów z odświeżającą ironią, choć niektórzy czytelnicy uznali niektóre wiersze za zbyt ostre lub dziecinne w swoim podejściu. Zdolność Seidla do wywoływania silnych reakcji emocjonalnych i kwestionowania tradycyjnych norm poetyckich wyróżnia się, dzięki czemu zbiór ten jest niezapomnianym doświadczeniem dla wielu.

Wiersze są żywe, intensywne i zdolne do wywoływania emocjonalnych reakcji. Czarny humor i lekceważenie Seidla wyróżniają go spośród współczesnych poetów. Wiersze są przystępne i zabawne, a ich tematyka wciągająca. Wielu czytelników docenia jego wyzwanie rzucone tradycyjnemu myśleniu i normom społecznym.

Niektórzy czytelnicy uważają, że niektóre wiersze starają się być zbyt ostre i mogą wydawać się dziecinne. Kilku z nich stwierdziło, że utworowi brakuje treści w porównaniu z ich oczekiwaniami opartymi na innych uznanych wierszach. Nie wszyscy czytelnicy łączą się z humorem lub uważają tematy za atrakcyjne, szczególnie jeśli łatwo ich urazić.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Zawartość książki:

„Najlepszy amerykański poeta piszący dzisiaj”.

„Sam tytuł - parodia groźby, coś, co może chrząknąć potwór pod łóżkiem - udaje się uchwycić dziwną dialektykę czarnej komedii pana Seidla: jest przerażający, ale zabawny, ale wciąż przerażający... Musiałbyś cofnąć się do mistrzów konfesji, takich jak Lowell i Berryman, aby znaleźć poezję tak odważnie ujawniającą siebie, tak ryzykowną i fascynującą, jak najlepsze wiersze Fredericka Seidela”. --*Adam Kirsch, The New York Sun.

„Wiersze w Ooga-Booga są (Seidela) najbogatsze i czyta się je jak niczyje inne: Są surrealistyczne bez bycia szczególnie trudnymi i całkowicie bezpretensjonalne, przesycone osobliwą amerykańską samotnością Raymonda Chandlera... (Wiersz „Barbados”) jest najpiękniejszym, jaki Seidel napisał do tej pory, a on udoskonalił subtelne rytmy i rymy, które wystrzeliwują strofy do przodu jak jego Ducati 916 SPS. Chociaż mogę myśleć o bardziej sympatycznej książce z wierszami, trudno mi wyobrazić sobie lepszą.” --Alex Halberstadt, New York magazine.

„( Ooga-Booga jest) tak urzekająca i magisterialna, jak wszystko, co (Seidel) napisał. Nie mogę zdecydować, czy Seidel ma więcej wspólnego z Philipem Larkinem czy Johnem Ashberym, ale fakt, że potrafi zadać tak dziwaczne pytanie, jest bardziej odkrywczy niż jakakolwiek możliwa odpowiedź”. -Joel Brouwer, The New York Times Book Review.