One Nation Under Song: Moja podróż karaoke przez smutek, radość i Amerykę

Opinie czytelników

Książka jest szczerą podróżą przez kulturę karaoke i osobiste uzdrowienie, żywo przedstawiającą podróże autora po Ameryce. Czytelnicy uznają ją za wzruszającą, edukacyjną i emocjonalnie rezonującą, co czyni ją wzbogacającym doświadczeniem dla osób zainteresowanych muzyką, odkrywaniem siebie i zrozumieniem różnorodnego życia. Są jednak momenty surowych emocji, które mogą być intensywne dla niektórych.

⬤ Wciągająca opowieść, która oddaje emocje czytelnika
⬤ żywe opisy tworzą wciągające doświadczenie
⬤ eksploruje głębsze tematy uzdrawiania i więzi
⬤ edukacja o kulturze karaoke i amerykańskim życiu
⬤ humorystyczna i relatywna
⬤ pozytywna i podnosząca na duchu lektura.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać surowe treści emocjonalne za intensywne; może nie spodobać się osobom niezainteresowanym karaoke lub osobistymi podróżami.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

One Nation Under Song: My Karaoke Journey Through Grief, Joy, and America

Zawartość książki:

"Nie pamiętam, kiedy po raz pierwszy wyartykułowałem swój cel śpiewania karaoke we wszystkich pięćdziesięciu stanach, ale przez jakiś czas to było wszystko, co miałem.

Potem zmarła moja najlepsza przyjaciółka, a mój cel stał się nagle motorem napędowym". Kris Gowen miała udaną karierę, wspaniałego partnera, silny krąg przyjaciół...

a potem wydarzyła się tragedia. W obliczu śmierci swojej najlepszej przyjaciółki zwróciła się ku czemuś, co przynosiło jej radość: karaoke. Z na wpół uformowanym planem i potrzebą śpiewania, wyruszyła w 17,774-milową podróż karaoke przez Amerykę, śpiewając w barach, Legionach Amerykańskich i Eagles Lodges, doświadczając kraju z ludźmi, którzy czasami nie mieli nic więcej wspólnego niż miłość do tandetnych melodii z lat 80-tych.

Po drodze ponownie połączyła się ze starymi przyjaciółmi, poznała nowych - i wyzdrowiała. Za każdym razem, gdy Kris brała mikrofon, zrzucała z siebie trochę więcej smutku, wkraczając do świata, w którym każdy był akceptowany po prostu za śpiewanie piosenki, którą kochał.