Oryginalny tytuł:
She's the Prey, He's the Stalker
Zawartość książki:
Pogrążona w zgiełku codziennego życia Cassie nie zdaje sobie sprawy ze złowieszczej obecności w cieniu. Ścigana jak zwierzę, śledzi każdy jej ruch. Podążaj za Cassie, która odkrywa, że rzeczy rzadko są tym, co widzą, a nic nigdy nie jest gwarantowane.
Nie wiem, jak znalazłam się w tym złym piekle. Jest ciemno, zimno i przerażająco. Boję się o swoje życie, które chcę przywrócić do stanu sprzed pojawienia się tego potwora. Jak to możliwe, że z perfekcyjnie zaplanowanego stało się chaosem i okrucieństwem?
Kiedy idzie, ciągnąc mnie za sobą za kucyk, czuję, jak moje paznokcie zatapiają się w błocie. Szarpię, chwytam martwą trawę, a każdy palec zostawia na niej swój własny ślad. Chcę krzyczeć, ale nie docierają do mnie żadne słowa. Wiem, że i tak nikt by mnie nie usłyszał.
Zamykam oczy, przypominając sobie lepsze czasy. Pełne ciepła, miłości i śmiechu. Nasi rodzice otaczający nasz stół, gdy cieszymy się rodzinnym posiłkiem w zdrowym otoczeniu. Dzielenie się dobrymi nowinami i żartowanie z różnych rzeczy. Tak właśnie powinno być. Nie powinno tak być. Gdzie popełniłem błąd?! Co się stało z moim ciasteczkowym stylem życia?
Zaczęłam zauważać małe rzeczy, na które powinnam zwracać większą uwagę, ale za każdym razem, gdy wspominałam o nich Jeremy'emu, on po prostu to bagatelizował i mówił, że musiałam je przeoczyć. Na przykład zaginęły moje ubrania. Zdarzyło się to zbyt wiele razy. Innym przykładem są psy szczekające i zaglądające do lasu. Powinienem był zdać sobie sprawę z czerwonych flag i zwrócić na nie większą uwagę.
Oczywiście był też ten pocałunek. Ten, którego nigdy nie powinnam była robić. Ten, którego nigdy więcej nie chcę pamiętać. Może to moja wina. Czy go zwodziłam? Kto by pomyślał, że jeden błąd może skończyć się wyrokiem dożywocia! Chyba śmierć jest moim przeznaczeniem i powinnam uznać, że to konsekwencja moich działań. Nie, nie, co ja sobie myślę! Nie chcę umierać. Próbuję trochę poruszyć nogami, ale bezskutecznie. Czuję się sztywna i ciężka.
Słyszę, jak wbija łopatę w ziemię i z wielkim łomotem wykopuje ziemię i błoto. Jego oddech jest ciężki, gdy mamrocze coś, czego nie słyszę. Zamykam oczy, przypominając sobie lepsze czasy.
Sprzedaję nieruchomości, które uważam za marzenia. Spełniam marzenia ludzi, znajdując im domy, w których są szczęśliwi. Naprawdę jestem prostą kobietą. Taką, która zamierza wyjść za mąż, a następnie założyć własną rodzinę. Jestem szczęśliwa z moim przyszłym mężem. Zadowolona z mojego życia. Albo byłam.
Teraz leżę tu jak martwe mięso. Nikt mnie nie chroni. Nie czuję się na siłach, by sama o siebie zadbać. Prześladował mnie jak ofiarę, znalazł czas, by mnie zaatakować, a potem przyprowadził mnie tutaj. Do ciemnego, zimnego i przerażającego lasu. Wciąż słyszę, jak kopie. Ponownie próbuję poruszyć nogami. Próbuję poruszyć ramionami. Nadal nic się nie rusza. Życie nie może być dla mnie gorsze. Czyżby?
