Oksfordzki podręcznik ancien régime'u

Opinie czytelników

Recenzje „Oxford Handbook of the Ancien Régime” wskazują, że książka nie jest odpowiednia dla osób poszukujących ogólnego wprowadzenia do historii Francji w XVII i XVIII wieku. Zawiera ona artykuły naukowe, które wymagają znacznej wcześniejszej wiedzy i nie dostarcza podstawowej wiedzy. Brak spójności i konsekwencji między rozdziałami, a także skupienie się na konkretnych trendach badawczych, dodatkowo komplikują jej wykorzystanie przez studentów i zwykłych czytelników.

Książka zawiera wkład ekspertów historyków z różnych krajów, obejmujący szeroki zakres tematów związanych z Francją i Europą przed rewolucją francuską. Każdy rozdział zawiera odniesienia do dalszych lektur, a niektóre sekcje zawierają analizy międzynarodowe, które zagłębiają się w przejście do nowoczesności.

Książka wymaga rozległej wcześniejszej wiedzy na temat XVII i XVIII-wiecznej historii Francji i Europy, co czyni ją nieodpowiednią dla studentów lub ogólnych czytelników. Artykuły naukowe są wysoce analityczne i złożone, pozbawione fundamentalnych wyjaśnień. Zauważalna jest niespójność geograficzna i chronologiczna, co utrudnia czytelnikowi uzyskanie spójnego zrozumienia. Co więcej, nie odnosi się do kluczowych kontekstów historycznych, takich jak XVI wiek, i oferuje ograniczony wgląd w pojawienie się ancien régime'u.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Oxford Handbook of the Ancien Rgime

Zawartość książki:

W The Oxford Handbook of the Old Regime międzynarodowy zespół 30 autorów bada i prezentuje aktualne myślenie o świecie przedrewolucyjnej Francji i Europy.

Idea starego reżimu (ancien regime) została wymyślona przez francuskich rewolucjonistów, aby zdefiniować to, co mieli nadzieję zniszczyć i zastąpić. Nie była to jednak precyzyjna definicja i choć historycy uznali ją za koncepcyjnie użyteczną, istnieje szeroki spór co do tego, jakie były główne cechy starego reżimu, jak działał, ile miał lat, jak daleko sięgał, jak dynamiczny lub bezwładny był i jak dalece rewolucjonistom udało się je wyeliminować.

W tym szeroko zakrojonym i autorytatywnym zbiorze przedstawiono i oceniono stare i nowsze obszary badań nad starym reżimem i nie próbowano narzucać żadnego konsensusu. Rezultat pokazuje, jak żywym polem badań historycznych pozostaje Stary Reżim i wskazuje drogę w kierunku szeregu obiecujących nowych kierunków myślenia i pisania o intrygującym kompleksie problemów historycznych, które wciąż stwarza.