Ofiara jako bohater: ideologie pokoju i tożsamości narodowej w powojennej Japonii

Opinie czytelników

Książka analizuje ewolucję japońskiej tożsamości narodowej po II wojnie światowej, badając, w jaki sposób postrzeganie zmieniło się z agresorów na ofiary z powodu doświadczeń wojennych i wpływów USA podczas okupacji. Choć jego celem jest zapewnienie wglądu we współczesną Japonię, czytelnicy mają mieszane reakcje na jego zaangażowanie.

Oferuje kompleksową historię powojennego japońskiego dyskursu i jego znaczenie dla stosunków międzynarodowych; rozdział poświęcony japońskim filmom o bombardowaniach atomowych został uznany za interesujący.

Wiele osób uważa książkę za całkowicie nieciekawą i nudną, z suchą prezentacją tematów, co prowadzi do jej odradzania.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Victim as Hero: Ideologies of Peace and National Identity in Postwar Japan

Zawartość książki:

Jest to pierwsze systematyczne, historyczne badanie nad pojawieniem się świadomości ofiary (higaisha ishiki) jako istotnego składnika japońskiej pacyfistycznej tożsamości narodowej po II wojnie światowej.

W swojej skrupulatnie przygotowanej narracji i analizie autor ujawnia, w jaki sposób powojenne japońskie elity i amerykańskie władze okupacyjne współpracowały w celu ustalenia parametrów pamięci o wojnie, w tym przekonania, że cesarz i jego lud zostali zdradzeni i oszukani przez militarystów. Następnie wyjaśnia japońską zależność od świadomości ofiary poprzez omówienie ruchu na rzecz zakazu bombardowań z połowy lat pięćdziesiątych XX wieku, który podniósł znaczenie Hiroszimy jako archetypu ofiar wojny i spowodował selektywne skupienie się na japońskich ofiarach wojny; strategie polityczne trzech samodzielnie zdefiniowanych grup ofiar wojny (ofiar bomby A, repatriantów i wywłaszczonych właścicieli ziemskich) w celu uzyskania odszkodowania od państwa, a tym samym waloryzacji ich doświadczeń ofiar wojny; zmieniające się narracje podręcznikowe, które odzwierciedlały współczesne postawy i kształtowały zrozumienie wojny przez przyszłe pokolenia; oraz trzy klasyczne powieści i filmy antywojenne, które przyczyniły się do ukształtowania sentymentalnego humanizmu, który nadal pozostawia silny ślad w zbiorowym japońskim sumieniu.