Oppositional Defiance Disorder to Conduct Disorder. Defiant Behaviour
Praca seminaryjna z roku 2010 w temacie Psychologia - Klinika i Psychologia Zdrowia, Psychologia Nienormalna, ( Atlantic International University ), język: English, abstract: Można przyjąć, że w pewnym momencie życia dziecko będzie przejawiało zachowania opozycyjne i buntownicze (Riley, 1997). Kiedy sporadyczne łamanie zasad, dąsanie się i marudzenie oraz napady złości stają się powodem do niepokoju? W niniejszym artykule postaram się jasno zdefiniować cechy charakterystyczne zaburzenia opozycyjno-buntowniczego i jego poważniejszego kuzyna, zaburzenia zachowania.
Wyjaśnię obszary objawów, przyczyn i współwystępowania, a także zagłębię się w odpowiednie leczenie i potencjał rehabilitacji dziecka lub nastolatka, który może cierpieć na którekolwiek z tych zaburzeń. 2. Definicje Zaburzenie opozycyjno-buntownicze (ODD) charakteryzuje się wrogim, negatywnym i kłótliwym wzorcem zachowania (Sue, Sue & Sue, 1997).
Dzieci te często tracą panowanie nad sobą i kłócą się z dorosłymi, odmawiając ich prośbom. Dziecko cierpiące na ODD odmawia wzięcia odpowiedzialności za swoje działania, a jego zachowanie jest "przesadną próbą" pokazania rodzicowi lub autorytetowi, że nie mają nad nim kontroli (Riley, 1997).
Rutherford i Nickerson (2010) uważają, że buntownicze zachowanie wśród dzieci i nastolatków staje się coraz bardziej powszechne. Zaburzenia zachowania (Conduct Disorder, CD) charakteryzują się powtarzalnymi i uporczywymi zachowaniami społecznymi, które naruszają prawa innych osób lub normy i zasady odpowiednie dla ich wieku (McIntosh & Livingston, 2008). Zaburzenia zachowania obejmują takie zachowania jak zastraszanie, kłamanie, oszukiwanie, bójki, niszczenie mienia, podpalenia, napaści, gwałty, wagary i okrucieństwo wobec zwierząt i ludzi (Sue i in., 1997).
Jest dość oczywiste, że zaburzenie zachowania jest poważniejszym zaburzeniem behawioralnym niż zaburzenie opozycyjno-buntownicze. Jeśli cechy obu wymienionych tutaj zaburzeń wydają się być zbieżne.
