Od Holokaustu do nadziei: Shores Beyond Shores - życie ocalałego z Bergen-Belsen

Opinie czytelników

Książka „Shores Beyond Shores” autorstwa Irene Butter jest wysoce zalecana dla czytelników w wieku gimnazjalnym i oferuje poruszającą relację z jej doświadczeń podczas Holokaustu. Podkreśla znaczenie pamiętania o historii, aby zapobiec przyszłym okrucieństwom i przekazuje potężne przesłanie nadziei pośród straty.

Książka jest dobrze napisana, przystępna i wciągająca dla młodych czytelników. Zapewnia osobistą i żywą relację z Holokaustu, wypełnioną krytycznymi szczegółami i szerszym kontekstem. Wielu czytelników uznało głos autora za niezwykły, mądry i inspirujący, dzięki czemu narracja jest zarówno poruszająca, jak i edukacyjna. Dodatkowo zawiera świetne zdjęcia, które uzupełniają tekst.

W recenzjach nie wspomniano o żadnych znaczących wadach, chociaż niektórzy czytelnicy zauważyli, że tematyka jest ciężka i może być trudna do pełnego zrozumienia dla niektórych młodszych dzieci.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

From Holocaust to Hope: Shores Beyond Shores - A Bergen-Belsen Survivor's Life

Zawartość książki:

Wspomnienia Irene Butter o jej doświadczeniach przed, w trakcie i po Holokauście nie są opisem nieszczęścia i tragedii, a raczej prawdziwą historią dziewczyny, która pogodziła się ze strasznym wydarzeniem i postanowiła postrzegać siebie jako ocalałą, a nie ofiarę. Kiedy holenderska policja puka do ich drzwi, Irene i jej rodzina są zmuszeni opuścić swój dom i wsiąść do pociągu przeznaczonego dla bydła.

Zostają przewiezieni do kontrolowanych przez nazistów obozów jenieckich, a ostatecznie do Bergen-Belsen, gdzie Irene jest współwięźniem Anny Frank. Mając ograniczony dostęp do żywności, schronienia i ciepłej odzieży, rodzina Irene potrzebuje jedynie cudu, aby przetrwać.

Pamiętnik Irene opowiada o jej doświadczeniach jako młodej dziewczyny przed, w trakcie i po Holokauście, podkreślając, jak jej rodzina pogodziła się z katastrofą i jak z czasem zaczęła postrzegać siebie jako ocalałą, a nie ofiarę. W całej książce jej pierwszoosobowa relacja celebruje miłość i empatię, które mogą przetrwać nawet w najbardziej nieludzkich warunkach.