Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zagłębia się w złożoność Bliskiego Wschodu, badając rolę różnych arabskich reżimów i wpływ ich polityki prowadzącej do niezadowolenia i ekstremizmu. Przedstawia dokładny opis historyczny i analizę, ale otrzymała mieszane recenzje pod względem czytelności, głębi i jasności tezy.
Zalety:** Oferuje szczegółową historię współczesnych reżimów Bliskiego Wschodu i ich wpływu na społeczeństwo. ** Nie obwinia w uproszczony sposób potęg kolonialnych lub Stanów Zjednoczonych za problemy regionu. ** Zapewnia głęboki wgląd w koncepcje głębokiego państwa i ruchów takich jak Arabska Wiosna. ** Zawiera wiele interesujących szczegółów historycznych przydatnych do zrozumienia regionu.
Wady:** Czasami trudno się czyta ze względu na pracochłonne szczegóły i sztywne tłumaczenie. ** Brak silnej, trwałej tezy i może wydawać się rozproszona. ** Zawiera błędy ortograficzne, gramatyczne i literówki, które utrudniają czytanie. ** Bagatelizuje różnice między różnymi grupami islamistycznymi, w tym ISIS, co prowadzi do potencjalnych nieporozumień.
(na podstawie 17 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
From Deep State to Islamic State - The Arab Counter-Revolution and its Jihadi Legacy
Zawartość książki:
W swojej niepokojącej i aktualnej książce Jean-Pierre Filiu obnaża strategie i taktyki stosowane przez bliskowschodnie autokracje, przede wszystkim Syrię, Egipt, Jemen i Algierię, które postanowiły zdławić demokratyczne powstania „arabskiej rewolucji”.
W dążeniu do tych celów zwróciły się do agencji wywiadowczych i wewnętrznych organów bezpieczeństwa „głębokiego państwa”, sił zbrojnych i gangów ulicznych, takich jak Shabiha, aby wyegzekwować swoją wolę. Oprócz fizycznego zastraszania, więzienia i morderstw, arabscy kontrrewolucjoniści zdyskredytowali i podzielili swoich przeciwników, wspierając salafickie grupy dżihadu, takie jak Państwo Islamskie.
Uwalniali także z więzień twardogłowych islamistów i potajemnie ich zbroili i finansowali. Pełny potencjał arabskiej kontrrewolucji zaskoczył większość obserwatorów, którzy myśleli, że widzieli już wszystko od arabskich despotów: ich przewrotność, brutalność i żarłoczność. Świat nie docenił jednak ich zaciekłej gotowości do dosłownego spalenia swoich krajów w celu utrzymania władzy absolutnej.
Baszar al-Assad wspiął się na szczyt tej morderczej klasy tyranów, zmuszając prawie połowę syryjskiej populacji do wygnania i rozstrzeliwując dziesiątki tysięcy swoich przeciwników. Ustanowił on makabryczny precedens, który inni arabscy autokraci z pewnością będą naśladować w dążeniu do władzy absolutnej.
