Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Images, Iconoclasm, and the Carolingians
W roku 726 n.e. cesarz bizantyjski Leon III wydał edykt uznający obrazy za bożki, zakazane przez Księgę Wyjścia, i nakazujący zniszczenie wszystkich takich obrazów w kościołach. W ten sposób rozpoczęła się pierwsza fala bizantyjskiego ikonoklazmu, która trwała aż do 787 roku, kiedy to podstawowe kwestie zostały tymczasowo rozwiązane na II Soborze Nicejskim. W 815 r. rozpoczęła się druga wielka fala ikonoklazmu, która zakończyła się w 842 r., kiedy ikony zostały przywrócone do kościołów Wschodu, a ikonoklaści ekskomunikowani.
Kontrowersje związane z ikonoklastami od dawna są rozumiane jako oznaczające główne pęknięcia między Kościołem Zachodnim i Wschodnim. Thomas F. X. Noble ujawnia, że linie podziału nie były tak wyraźne. Tradycyjnie utrzymuje się, że Karolingowie w latach 790. nie rozumieli podstawowych kwestii związanych ze sporem bizantyjskim. Noble twierdzi, że w rzeczywistości istniała znacząca karolińska kontrowersja dotycząca sztuki wizualnej, a jeśli jej powiązania z bizantyjskim ikonoklazmem były słabe, były one również złożone i głęboko zakorzenione w głównych obawach dworu karolińskiego. Ponadto twierdzi, że Karolingowie wnieśli wyróżniający się i oryginalny wkład w całą debatę na temat sztuki religijnej.
Images, Iconoclasm, and the Carolingians to pierwsza książka, która stanowi kompleksowe studium zachodniej reakcji na bizantyjski ikonoklazm. Porównując teksty artystyczne z prawami, listami, wierszami i innymi źródłami, Noble ujawnia siłę i wielkość kluczowych dyskursów świata karolińskiego podczas jego najbardziej dynamicznych i twórczych dziesięcioleci.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)