Ocena:
Recenzje książki „Obraz, muzyka, tekst” Rolanda Barthesa prezentują dychotomię doświadczeń. Czytelnicy doceniają wnikliwą analizę i styl pisania Barthesa, podczas gdy inni uważają jego język za zbyt abstrakcyjny i gęsty. Książka jest uważana za niezbędną dla osób zajmujących się akademickimi dziedzinami związanymi z semiotyką i teorią, ale może frustrować zwykłych czytelników.
Zalety:⬤ Wnikliwa analiza i innowacyjne koncepcje (np. „cenzura poprzez uzupełnienie”).
⬤ Zwięzłe eseje, które mogą inspirować artystów i myślicieli.
⬤ Ceniona jako klasyka lingwistyki tekstu i semiotyki.
⬤ Wysoce przydatna dla akademickich referencji i teorii związanych z mediami, literaturą i fotografią.
⬤ Angażująca i prowokująca do myślenia treść, która ma trwały wpływ na czytelników.
⬤ często gęsty, rozwlekły i abstrakcyjny, przez co trudny do zrozumienia dla laików.
⬤ Niektórzy uważają, że styl jest tajemniczy i elitarny, przeznaczony głównie dla osób z rozległym doświadczeniem akademickim.
⬤ Jakość fizycznych kopii może się różnić, a niektórzy skarżą się na słabą reprodukcję.
⬤ Niedostępność może sprawić, że książka będzie frustrująca dla osób niezbyt dobrze zorientowanych w teoriach lingwistycznych i semiotycznych Barthesa.
(na podstawie 32 opinii czytelników)
Image Music Text
Eseje te, wybrane i przetłumaczone przez Stephena Heatha, należą do najlepszych tekstów, jakie Barthes kiedykolwiek opublikował na temat filmu i fotografii oraz zjawisk dźwięku i obrazu.
W zestawie znajdują się również klasyczne prace „Introduction to the Structural Analysis of Narrative” i „The Death of the Author”.
