They Both Reached for the Gun: Beulah Annan, Maurine Watkins, and the Trial That Became Chicago
Analiza sprawy, która zainspirowała popkulturowy fenomen
W 1924 roku Beulah Annan została aresztowana i osadzona w więzieniu za zabicie swojego kochanka, Harry'ego Kalsteda. Sześć tygodni później ława przysięgłych uniewinniła ją od zarzutu morderstwa. Zainspirowana tym nikczemnym wydarzeniem, procesem i uniewinnieniem, Maurine Watkins, ówczesna reporterka, napisała sztukę Chicago, hit Broadwayu, który był wielokrotnie adaptowany. Charles H. Cosgrove przedstawiając historię Annana i sztukę Watkins, po raz pierwszy krytycznie analizuje sprawę kryminalną i wstępnie bada założenia społeczne epoki, które sprawiły, że przesłanie sztuki było tak wiarygodne w swoim czasie. Jego staranne badania historyczne podważają przyjęty portret Annana jako zabójcy, któremu morderstwo uszło na sucho, oraz Watkinsa jako bystrego młodego reportera i przedwcześnie dojrzałego dramaturga.
W książce They Both Reached for the Gun Charles H. Cosgrove fachowo łączy akta śledztwa i policji oraz wywiady z krewnymi Annana, aby przeanalizować uczestników, proces i późniejszą sztukę. Chociaż nikt nigdy nie dowie się, co naprawdę wydarzyło się w mieszkaniu Kenwood na południowej stronie Chicago sto lat temu, przesłuchanie Cosgrove'a pokazuje, jak sensacyjne było pisanie Watkins. Jej reportaże na temat sprawy Annana utrwalały nieprawdziwe informacje na temat tak zwanego "przyznania się" Annana, a jej sztuka przedstawiała niedokładny obraz chicagowskiego wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. Pomimo nalegań Watkins, aby jej dramat ujawniał prawdę o swoich tematach bez żadnej przesady, jej sztuka przedstawiała policję, prokuratorów i sędziów jako jedynych "dobrych facetów" w tej historii, ignorując tych, którzy kłamali, wprowadzali w błąd i stosowali brutalne metody w celu uzyskania wymuszonych zeznań.
