The Presence of Absence
"W tej sekwencji wierszy wybitny poeta Richard Bell składa hołd swojej wieloletniej żonie, która zmarła na raka. Czyniąc to, bada proces żałoby, odkrywając, że jest on nierozerwalnie związany z pamięcią i ostatecznie z miłością. Zarówno wspomnienia, jak i uczucia mają pewien rodzaj autonomii.
Pojawiają się nieprzewidywalnie, zgodnie z własnym rytmem.
Nie są pod kontrolą poety, który obserwuje, cierpi, wspomina i łączy wersy. Jednak choć są częściowo oderwane od woli poety, wspomnienia i uczucia kształtują nowe poczucie tożsamości. Nieuchronnie wiąże się to z radykalnie zmienionym poczuciem czasu: czas stał się na nowo cenny, ponieważ centralna relacja została przez niego ograniczona, ale ta relacja trwa ponadczasowo. Tak jak emocjonalny efekt książki jest czymś więcej niż sumą jej wierszy, tak trwała miłość życia poety okazuje się być czymś więcej niż jego własnymi uczuciami i wspomnieniami oraz poczuciem wspólnego życia: "Jest ty i ja, co wykracza poza to, co jest" ("Żałoba jest tylko kolejnym uczuciem"). Rzeczywiście, jedną z największych zalet książki jest przedstawienie żywej osobowości żony poety - jej nerwowości, dobrego humoru, dowcipu i radości życia. Wiele wierszy zwraca się do niej, uświadamiając, że sam poeta jest teraz repozytorium wspólnych wspomnień: "Właśnie suszę ręce / na twoim ręczniku: Jestem teraz tobą/ a ty możesz być mną" ("Seven Senryū.
'). Powtarzające się poczucie nieobecności daje początek nowemu zestawowi relacji, naznaczonemu nowymi pozwoleniami, takimi jak interpolacja wspomnień Richarda w poezji do pamiętnika młodej Sue. Silne fizyczne przyciąganie dominuje, przejmująco, ale ostatecznie para nie może zostać rozdzielona: "Jestem tak samo tobą, jak i sobą. Dzięki. /R." ("Wdzięczność"). To wiersze nie tylko dla pogrążonych w żałobie, ale dla każdego, kto kiedykolwiek kochał". - Carolyn Masel, autorka Moorings
