Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje „On Being Blue” Williama Gassa ujawniają złożony zbiór przemyśleń na temat stylu i treści książki. Wielu czytelników docenia poetycki język Gassa i wyjątkową eksplorację koloru niebieskiego jako metafory, jednocześnie zauważając jego wymagającą strukturę i okazjonalne zamieszanie. Zdania na temat filozoficznej głębi i ogólnej spójności książki są podzielone - niektórzy chwalą ją jako błyskotliwą medytację nad językiem, a inni uważają ją za dziwaczną lub nieczytelną.
Zalety:⬤ Piękne, poetyckie pisanie
⬤ wciągający język
⬤ wnikliwe refleksje na temat języka i emocji
⬤ wyjątkowa eksploracja koncepcji „niebieskiego”
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za bardzo zabawną i przyjemną
⬤ świetne wprowadzenie do twórczości Gassa dla nowych czytelników.
Wady:⬤ Zagmatwana struktura i czasami trudna do zrozumienia
⬤ niektórzy uznali, że tekst jest zbyt dziwaczny lub prymitywny
⬤ mylący tytuł, który zdaniem niektórych czytelników nie pasuje do treści
⬤ krytykowany za mizoginistyczne podteksty
⬤ nie nadaje się dla wszystkich czytelników ze względu na niekonwencjonalny styl.
(na podstawie 24 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
On Being Blue: A Philosophical Inquiry
Zawartość książki:
On Being Blue to książka o wszystkim, co niebieskie - między innymi o seksie, obleśności i smutku - i o wszystkim innym. Przedstawia nam świat w słowach tak, jak potrafi to zrobić tylko William H. Gass, spośród współczesnych amerykańskich pisarzy.
Gass pisze:
Spośród kolorów, niebieski i zielony mają największy zakres emocjonalny. Smutne czerwienie i melancholijne żółcie są trudne do znalezienia. Wśród starożytnych żywiołów niebieski występuje wszędzie: w lodzie i wodzie, w płomieniu tak samo jak w kwiatach, nad głową i wewnątrz jaskiń, pokrywając owoce i sącząc się z gliny. Chociaż zieleń ożywia ziemię i miesza się w oceanie, i znajdujemy ją, miedzianą, w ogniu; zielone powietrze, zielone niebo, są rzadkie. Szary i brązowy są szeroko rozpowszechnione, ale nie ma radosnych plam ani żywiołowej czerni, ponurego różu czy przyzwalającego pomarańczu. Niebieski jest zatem najbardziej odpowiedni jako kolor życia wewnętrznego. Niezależnie od tego, czy jest gładki, jasny, ostry, wysoki, jasny, cienki, szybki, kwaśny, nowy i chłodny, czy niski, głęboki, słodki, ciemny, miękki, powolny, gładki, ciężki, stary i ciepły: niebieski łatwo porusza się wśród nich wszystkich i wszystkie głęboko kwalifikują nasze stany uczuć.
