Nutcracker Nation: Jak balet ze Starego Świata stał się bożonarodzeniową tradycją w Nowym Świecie

Opinie czytelników

Książka „Nutcracker Nation” autorstwa Jennifer Fisher bada znaczenie i rozwój baletu Dziadek do orzechów w Ameryce Północnej, łącząc osobiste wywiady i badania historyczne. Skupia się przede wszystkim na kulturowym fenomenie Dziadka do orzechów jako tradycji bożonarodzeniowej i popularnego baletu klasycznego.

Książka jest wciągająca, dobrze zbadana i zapewnia świetny wgląd w historię i wpływ baletu Dziadek do orzechów. Zawiera osobiste anegdoty i wywiady, które dodają głębi. Jest szczególnie polecana rodzicom tancerzy Dziadka do orzechów i osobom zainteresowanym baletem.

Narracja może być nieco nieskoncentrowana i czasami może wydawać się nieuporządkowana, przypominając raczej rozprawę doktorską niż spójną relację historyczną. Niektóre dygresje mogą być postrzegane jako nieistotne dla głównego tematu.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Nutcracker Nation: How an Old World Ballet Became a Christmas Tradition in the New World

Zawartość książki:

Żywa dyskusja na temat ulubionego baletu Ameryki Północnej - jego historii, produkcji i znaczenia. Dziadek do orzechów jest najpopularniejszym baletem na świecie, przyjętym i zaadaptowanym przez setki społeczności w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie w każdym sezonie bożonarodzeniowym.

W tej zabawnie pouczającej książce Jennifer Fisher oferuje nowy wgląd w fenomen Dziadka do orzechów, badając go jako badacz i krytyk tańca, były uczestnik, obserwator kultury popularnej i rozmówca tych, którzy tańczą, prezentują i oglądają ukochany balet. Fisher śledzi historię Dziadka do orzechów od jego petersburskiej premiery w 1892 roku, poprzez emigrację do Ameryki Północnej w połowie XX wieku, aż po liczne produkcje ostatnich lat. Zauważa, że po opracowaniu choreografii przez innego rosyjskiego imigranta do Nowego Świata, George'a Balanchine'a, balet zaczął się rozwijać i urozmaicać: Hawajczycy dodali hula, Kanadyjczycy hokej, Mark Morris osadził go w swingujących latach sześćdziesiątych, a Donald Byrd umieścił go w Harlemie.

Fisher sugeruje, że świat tańca nie docenia Dziadka do orzechów, ponieważ balet ten jest jedną z jego najsilniej rezonujących tradycji. Po rozpoczęciu życia jako rosyjski balet oparty na niemieckiej opowieści o wyobraźni małej dziewczynki, Dziadek do orzechów stał się dla Amerykanów sposobem na opowiedzenie historii o ich wspólnych wartościach i o nich samych.