Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki podkreślają jej znaczenie w omawianiu wpływu kolonializmu, rasizmu i historycznego kontekstu współczesnego świata. Wielu czytelników uznało ją za pouczającą i potrzebną, doceniając jej dogłębne zbadanie kwestii systemowych i dziedzictwa imperium. Jednak niektórzy krytycy wskazywali na dostrzegalne niespójności lub niedopatrzenia w przedstawionych argumentach, w szczególności dotyczących złożoności globalnych relacji i roli różnych grup w rasizmie i ucisku.
Zalety:⬤ Wnikliwa i pouczająca
⬤ porusza ważne kwestie historyczne i współczesne
⬤ zachęca do krytycznej dyskusji
⬤ motywująca i prowokująca do myślenia
⬤ polecana dla szerokiego grona odbiorców, szczególnie tych zainteresowanych sprawiedliwością rasową i społeczno-ekonomiczną.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za frustrująco pozbawioną szczegółowych dowodów
⬤ dostrzegli niespójności w argumentach autora
⬤ niektóre treści mogą być trudne do strawienia
⬤ skupienie się na tym, co może zrazić niektórych odbiorców, ponieważ autor twierdzi, że tylko czarnoskórzy ludzie mogą wprowadzić potrzebne zmiany.
(na podstawie 38 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The New Age of Empire: How Racism and Colonialism Still Rule the World
Zawartość książki:
Potępiająca eksploracja wielu sposobów, w jakie skutki i logika anty-czarnego kolonializmu nadal wpływają na nasz współczesny świat.
Kolonializm i imperializm są często uważane za odległe wspomnienia, niezależnie od tego, czy są gloryfikowane w zbiorowej nostalgii Wielkiej Brytanii, czy też nauczane jako grzech przeszłości na lekcjach historii. Pogląd ten jest wzmacniany przez pojawienie się Indii, Chin, Argentyny i innych krajów niezachodnich jako wiodących światowych potęg. Wielokulturowość, imigracja i globalizacja doprowadziły tradycjonalistów do obaw, że Zachód podupada, a biali ludzie szybko zostają w tyle.
Zarówno postępowcy, jak i reakcjoniści wierzą, że żyjemy w społeczeństwie postrasowym.
Ale imperializm, jak argumentuje Kehinde Andrews, żyje i ma się dobrze. Przyjął tylko nową formę: taką, w której to Stany Zjednoczone, a nie Europa, znajdują się w centrum zachodniego panowania, a imperialna potęga bardziej przypomina rasowy kapitalizm niż ekspansję kolonialnych posiadłości. Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Bank Światowy, Światowa Organizacja Handlu, a nawet Organizacja Narodów Zjednoczonych to tylko niektóre z nowoczesnych mechanizmów zachodniego imperializmu. Jednak ta imperialistyczna logika i taktyka nie ogranicza się tylko do Zachodu lub białych ludzi, jak w neokolonialnych relacjach między Chinami a Afryką. Zagłębiając się w koncepcje rasowego kapitalizmu i rasowego patriarchatu, Andrews dodaje niuansów i kontekstu do tych często zbyt uproszczonych narracji, rzucając wyzwanie prawicy i lewicy w równym stopniu.
Andrews prowadzi czytelnika od ludobójstwa, przez niewolnictwo, po kolonializm, zręcznie wyjaśniając historię tych zjawisk, ich powiązania i sposób, w jaki nadal kształtują nasz świat. Nowy wiek imperium to potępiające oskarżenie ideologii skoncentrowanych na białych, od marksizmu po neoliberalizm, i przypomnienie, że nasza historia nigdy się tak naprawdę nie skończyła.
