Modern Tragedy
Co odróżnia współczesną tragedię od innych form dramatu? W jaki sposób odnosi się ona do współczesnych warunków politycznych i społecznych? Do jakich celów artyści wykorzystywali tragiczną formę w różnych miejscach w XX wieku?
Częściowo motywowana pilnością naszej obecnej sytuacji w dobie kryzysu ekologicznego, Modern Tragedy obejmuje różnorodne dramaty z całego XX wieku. James Moran rozpoczyna tę książkę od Riders to the Sea (1904) Johna Millingtona Synge'a, który pokazuje, w jaki sposób świadomość ekologiczna może być wyrażona poprzez dramat tragiczny.
Moran przygląda się również przeróbce dramatu Synge'a dokonanej przez Brechta w sztuce Señora Carrar's Rifles z 1937 roku i sytuuje scenariusz Brechta w świetle szerszych idei praktyka teatralnego na temat tragedii. Tragiczne myślenie Brechta - oparte na Heglu i Marksie - kontrastuje z Schopenhauerowskim podejściem Samuela Becketta. W dalszej części tomu przeanalizowano twórców teatralnych, których pomysły były częściowo motywowane zastosowaniem tragicznej narracji Jeźdźców na morze Synge'a do kontekstów postkolonialnych.
Patrząc na The Sea at Dauphin (1954) Dereka Walcotta i The Goat (1961) J.P. Clarka, Modern Tragedy bada, w jaki sposób tragedia, forma często kojarzona z regresywnymi założeniami dotyczącymi hegemonii, może zostać ponownie przemyślana i jak aspekty tragiczności mogą pokrywać się z doświadczeniami i obawami autorów i odbiorców o innym kolorze skóry.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)