Notatki z Chin

Opinie czytelników

Recenzje „Notatek z Chin” ilustrują mieszankę podziwu i krytyki wobec spostrzeżeń Barbary Tuchman na temat Chin w kluczowym momencie ich historii. Podczas gdy wielu docenia jej analityczną perspektywę i kontekst historyczny, inni uważają, że brakuje jej krytycznej analizy złożoności społeczno-politycznej tamtych czasów.

Książka jest chwalona za interesujące i wnikliwe spojrzenie na Chiny, które otworzyły się na Zachód. Recenzenci chwalą wnikliwą analizę i obserwacje socjologiczne Tuchman, zwracając uwagę na aktualność jej pracy nawet kilkadziesiąt lat później. Wielu uważa, że jest to lektura obowiązkowa dla każdego zainteresowanego historycznym kontekstem i rozwojem Chin.

Niektórzy recenzenci krytykują Tuchman za brak sceptycyzmu i zbyt uproszczone spojrzenie na złożone wydarzenia historyczne, takie jak Rewolucja Kulturalna i Wielki Skok Naprzód. Krytycy twierdzą, że na jej obserwacje miał wpływ nadzór rządowy podczas jej podróży i uważają, że bagatelizuje ona znaczące tragedie w historii Chin, co prowadzi ich do kwestionowania jej wniosków.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Notes from China

Zawartość książki:

Dziennikarskie tour de force, ta szeroko zakrojona kolekcja autorki nagrodzonej Pulitzerem biografii Stilwell and the American Experience in China to klasyka sama w sobie.

Latem 1972 roku - kilka miesięcy po legendarnej wizycie Nixona w Chinach - historyk Barbara W. Tuchman odbyła własną podróż do tego kraju, spędzając sześć tygodni w jedenastu miastach i różnych osadach wiejskich. Powstały reportaż był jednym z pierwszych bezstronnych portretów chińskiej kultury, jakie Amerykanie kiedykolwiek czytali.

Obserwacje Tuchman uchwyciły ludzi tak, jak żyli, od robotników w mieście i prowincjonalnych szefów partii po rolników, naukowców i nauczycieli. Udowadnia rozległość i zakres swojej wiedzy specjalistycznej, omawiając łagodzenie głodu, nędzy i wyzysku; zniekształcenie dziedzictwa kulturowego i historycznego we wszechobecne slogany; media informacyjne, szkoły, mieszkania i transport; oraz techniki przewodniczącego Mao w celu ponownego potwierdzenia rewolucji. To wydanie zawiera również „fascynujący” („The New York Review of Books”) esej Tuchmana „Gdyby Mao przybył do Waszyngtonu w 1945 roku” - kuszący kawałek spekulacji na temat proponowanego spotkania Mao z Rooseveltem, które zmieniłoby bieg powojennej historii.

"Sprytnie zaobserwowane... Tuchman wnosi kolejny apel o chłód, inteligencję i racjonalność w amerykańskiej polityce azjatyckiej. Trudno się z tym nie zgodzić” - The New York Times Book Review.