Norweskie runy i inskrypcje runiczne

Opinie czytelników

Książka jest naukową i edukacyjną pracą na temat norweskich run, która przedstawia dobrze zbadane i zrównoważone spojrzenie na ten temat. Jest wysoko ceniona za szczegółowe informacje i czytelność, dzięki czemu jest odpowiednia dla osób zainteresowanych podejściem akademickim, a nie spekulacyjnym. Niektórzy recenzenci zauważyli jednak, że autor ma tendencję do stwierdzania rzeczy oczywistych, co może sprawić, że lektura może wydawać się zbyt długa.

Dogłębne badania, kompleksowe omówienie norweskich run, czytelne i dobrze przetłumaczone, zrównoważone spojrzenie na runy, przystępne podejście akademickie, zawiera solidne informacje, wysoce zalecane.

Autor czasami stwierdza oczywiste kwestie, co prowadzi do niepotrzebnej długości, niektórzy czytelnicy uznali za zniechęcające przeczytanie wszystkich inskrypcji, jeden użytkownik otrzymał kopię w niewłaściwym języku.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Norwegian Runes and Runic Inscriptions

Zawartość książki:

Runy, unikalny funkcjonalny system pisma, występujący wyłącznie w północnej i wschodniej Europie, były używane w Skandynawii przez około 1300 lat, od około 200 r. n.e.

do około końca XIV wieku, kiedy to alfabet runiczny, zwany fu ark od sześciu pierwszych znaków, ostatecznie ustąpił miejsca współczesnemu systemowi pisma. Runy nie były pisane, ale rzeźbione - w kamieniu, biżuterii, broni, naczyniach i drewnie. Treść inskrypcji jest bardzo zróżnicowana, od atrybucji właściciela i stolarza na artefaktach po upamiętnienia zmarłych na wzniesionych kamieniach; wbrew powszechnemu przekonaniu, niekoniecznie są one magiczne lub mistyczne, a dzisiejsze karteczki samoprzylepne mają swoich poprzedników w takich runicznych przypomnieniach, jak: „Kup sól i nie zapomnij rękawiczek dla Sigrid”.

Typowy średniowieczny napis runiczny waha się od głęboko religijnego do bardzo trywialnego (lub być może kluczowego), takiego jak „Spałem z Vigdis, kiedy byłem w Stavanger”. Niniejsza książka przedstawia przystępny opis norweskich przykładów w całym okresie ich używania.

Inskrypcje runiczne są omawiane nie tylko z językowego punktu widzenia, ale także jako źródła informacji o norweskiej historii i kulturze. TERJE SPURKLAND jest profesorem nadzwyczajnym nordyckich studiów średniowiecznych na Uniwersytecie w Oslo.