Norweskie runy i inskrypcje runiczne

Opinie czytelników

Książka jest dobrze zbadaną pracą naukową na temat norweskich run, zapewniającą szczegółowe i zrównoważone spojrzenie na ich historyczne, archeologiczne i kulturowe konteksty. Jest chwalona za rygor naukowy i czytelność, dzięki czemu jest odpowiednia dla poważnych studentów run, chociaż niektórzy czytelnicy uważają, że niektóre sekcje są zbyt rozwlekłe. Niektórzy czytelnicy zwracają uwagę na rozbieżności językowe.

Dogłębna treść akademicka, przystępny styl pisania, szczegółowe informacje na temat run, wyważone poglądy unikające spekulacji, dobrze zbadane tłumaczenia, jasność w omawianiu wydarzeń historycznych.

Niektóre sekcje są zbyt rozwlekłe i oczywiste, przez co książka wydaje się dłuższa niż to konieczne; problemy językowe zgłaszane w przypadku niektórych egzemplarzy (np. otrzymanych w innym języku).

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Norwegian Runes and Runic Inscriptions

Zawartość książki:

Runy, unikalny funkcjonalny system pisma, występujący wyłącznie w północnej i wschodniej Europie, były używane w Skandynawii przez około 1300 lat, od około 200 r. n.e.

do około końca XIV wieku, kiedy to alfabet runiczny ostatecznie ustąpił miejsca nowoczesnemu systemowi pisma. Nie były pisane, lecz rzeźbione - w kamieniu, biżuterii, broni, naczyniach i drewnie. Treść inskrypcji jest bardzo zróżnicowana, od atrybucji właściciela i stolarza na artefaktach po upamiętnienia zmarłych na wzniesionych kamieniach; wbrew powszechnemu przekonaniu, niekoniecznie są one magiczne lub mistyczne, a dzisiejsze karteczki samoprzylepne mają swoich poprzedników w takich runicznych przypomnieniach, jak: "Kup sól i nie zapomnij rękawiczek dla Sigrid".

Typowy średniowieczny napis runiczny waha się od głęboko religijnego do bardzo trywialnego (lub być może kluczowego), takiego jak "Spałem z Vigdis, kiedy byłem w Stavanger". Niniejsza książka przedstawia przystępny opis norweskich przykładów w całym okresie ich używania.

Inskrypcje runiczne są omawiane nie tylko z językowego punktu widzenia, ale także jako źródła informacji o norweskiej historii i kulturze. TERJE SPURKLAND jest profesorem nadzwyczajnym nordyckich studiów średniowiecznych na Uniwersytecie w Oslo.