Opinie czytelników
Podsumowanie:„Noce jak dni, dni jak noce” Michela Leirisa to dziennik snów obejmujący czterdzieści lat, odzwierciedlający surrealistyczne doświadczenia autora i poetyckie interpretacje snów. Czytelnicy doceniają intymne przedstawienie snów jako integralnej części twórczego życia Leirisa, postrzegając je jako coś więcej niż ucieczkę, ale jako drugie życie wypełnione pragnieniami i lękami. Dziennik został zauważony za swoje unikalne podejście stylistyczne, które preferuje senne narracje nad tradycyjną poezją i prozą, zapewniając wgląd w ruch surrealistyczny.
Zalety:⬤ Bogata poetycka jakość i pomysłowe wpisy snów.
⬤ Zapewnia intymne doświadczenie łączące czytelnika z psychiką autora.
⬤ Oferuje wgląd w surrealizm i społeczność artystyczną otaczającą Leirisa.
⬤ Zawiera kontekst historyczny i biograficzny, który wzbogaca zrozumienie jego twórczości.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać brak analizy lub komentarza za wyzwanie.
⬤ Wpisy dotyczące snów mogą być kłopotliwe i nie każdemu mogą przypaść do gustu.
⬤ Książka może wydawać się chaotyczna ze względu na naturę snów, a nie spójną narrację.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Nights as Day, Days as Night
Zawartość książki:
Literatura faktu. Poezja. Autobiografia. Przetłumaczona z francuskiego przez Richarda Sieburtha, z przedmową Maurice'a Blanchota. Okrzyknięta przez Lydię Davis ważnym dokumentem literackim i współczesną przyjemnością, NIGHTS AS DAY, DAYS AS NIGHT jest kroniką snów Michela Leirisa. Ale to także wyjątkowa autobiografia, zniekształcona wizja dwudziestowiecznej Francji, surrealistyczny kolaż, zbiór wierszy prozą. Leiris, autor przełomowej autobiografii Męskość, narusza tu granicę między snem a jawą, między byciem a niebyciem. Uchwycił głęboką dziwność tożsamości śniącego: tej anonimowej istoty, która budzi się w nocy, by doświadczyć wypaczonej wersji życia na jawie.
Niezależnie od scenerii (od pokazów cyrkowych po burdele, od ulic Paryża po hollywoodzkie nieme filmy), Leiris koncentruje się na wyobcowaniu tego, co znajome, na niepokojeniu tego, co zwyczajne. Pięknie przetłumaczone przez Richarda Sieburtha, te zapisy snów często czyta się jak spojrzenie z zewnątrz na życie i epokę Leirisa. Tym outsiderem jest śniący, nocny sobowtór Leirisa, którego siekacze rosną tak duże jak ulica, który opisuje przerażenie, jakie odczuwa podczas egzekucji przez nazistów, i który może powiedzieć z całą powagą: Jestem martwy. Jest to alternatywne życie, z własną logiką, własnymi paradoksami i własnymi okropnościami, które staje się jednocześnie wyobcowane i intymne. Z nutami Kafki, Pirandella i Nervala, NIGHTS AS DAY, DAYS AS NIGHT jest jednym z najlepszych autoportretów Leirisa.
Zarówno ponadczasowy, jak i umiejscowiony w latach i miejscach snu, ten czterdziestoletni zbiór drobnych, dziwacznych momentów i dłuższych dziwnych narracji pokazuje, co dzieje się w nocy w nieskrępowanej wyobraźni wysoce kultywowanego, emocjonalnego i zmysłowego człowieka, jakim był Michel Leiris. Są to dziwne, prawie niemożliwe do sklasyfikowania kreacje literackie - częściowo mimowolne, częściowo świadomie zaaranżowane - które biorą za materiał nie tylko jego samego i jego przyjaciół, ale także postacie i dzieła innych pisarzy i artystów, i łączą realistyczne i fantastyczne z okazjonalnym zaczynem czystej komedii. Napisana naturalnym, żywym angielskim przez Richarda Sieburtha i nasycona jego czujną inteligencją, jest to niezwykle pożądana ponowna publikacja, zarówno jako ważny dokument literacki, jak i współczesna przyjemność. --Lydia Davis, autorka Can't and Won't.
NOC JAK DZIEŃ, DZIEŃ JAK NOC to książka towarzysząca wielkiemu dziełu Leirisa, jego pamiętnikom (L'Age d'homme). Istnienie obu książek stanowi oszałamiające stwierdzenie, że senne życie człowieka jest równie ważne i wymowne, jak bardziej typowe wspomnienia. W rzeczywistości Leiris wydaje się sugerować, że tylko wtedy, gdy nieświadomy umysł i świadomy umysł są postrzegane razem, a sieć powiązań między polityką, seksualnością, strachem, egzotyką i przyziemnością jest zrekonstruowana w całej swojej tajemnicy, osoba może zacząć być znana. Gdzieś zaczynamy dostrzegać całkowite życie danej osoby, jak metamorficzna wizja rajskiego miasta marzeń, która powraca w całej tej książce. Jest to surrealistyczne Nowe Jeruzalem, w którym racjonalne i irracjonalne łączą się, tworząc "najwyższy punkt", miejsce ostatecznego poznania. --Lawrence R. Smith, Los Angeles Times.
