Nigel of Longchamp, Speculum Stultorum
Wydanie i angielskie tłumaczenie Speculum Stultorum (Zwierciadło dla głupców), długiego łacińskiego eposu o bestiach napisanego pod koniec XII wieku przez mnicha z Christ Church w Canterbury. Było to jedno z najpopularniejszych dzieł średniowiecza, ulubione przez Chaucera, Gowera i Henrysona, i było kopiowane przez ponad trzy stulecia, z obiegiem sięgającym aż do Europy Wschodniej.
Jest to nie tylko kamień milowy w historii średniowiecznej epiki bestii, ale także bogate źródło informacji o współczesnym życiu i wydarzeniach w Canterbury. Dzieło jest dedykowane Williamowi Longchampowi, który był kanclerzem Ryszarda I, a znaczenie tego faktu jest pokazane. Jest to bardzo zabawna opowieść o ośle, który pragnie mieć dłuższy ogon i podróżuje do Salerno, aby kupić (wyimaginowane) leki, które to zapewnią.
Kiedy jego lekarstwa zostają zniszczone w wypadku, postanawia zamiast tego zostać uczonym i wyrusza na studia na uniwersytecie w Paryżu przez siedem lat, ale wciąż może powiedzieć tylko „heehaw”. W tę prostą narrację wplecione są inne historie i długie retoryczne scenki, które satyryzują wypaczone wartości współczesnego życia religijnego lub korupcję kurii papieskiej i opisują cechy idealnego biskupa (którym osioł ma nadzieję zostać).
